Άνθρωποι στη σκόνη

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Μας εύχομαι μια χρονιά όμορφη, δημιουργική, λυτρωτική!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άδειασε, ύστερα από χρόνια, το συρτάρι
κι έριξε όσα είχε μέσα καταγής,
στο πάτωμα έκατσε, σε στάση υποταγής,
να δεις... λησμόνησε τι ήθελε να πάρει
και τότε αισθάνθηκε - θαρρείς- τάσεις φυγής.

Γράμματα κι άπειρα χαρτιά σημειωμένα,
δυο αναπτήρες δίχως σπίθα και φωτιά,
μια άδεια καρτέλα από ηρεμηστικά,
τρία τηλέφωνα παλιά, παροπλισμένα,
λογαριασμοί κι ένα βουνό από μυστικά.

Ποιος την χρεώνει τη ζωή
τα δανεικά ποιος τα πληρώνει;
Στο χάος κάποιου συρταριού
ζουν τόσοι άνθρωποι στη σκόνη.

Θα είχε πάει η ώρα έντεκα και δέκα
κι εκείνος ένιωθε μικρός μπρος σ' όλα αυτά,
είχε ξεχάσει τι ζητούσε τελικά,
μα ευτυχώς που η δική του η γυναίκα
ήτανε πιο προσγειωμένη, γενικά!

"Έλα, μωρό μου, μην αργείς, περνά η ώρα,
μανικετόκουμπα έχεις στο άσπρο το κουτί
-πώς δεν στο θύμισα νωρίτερα, η κουτή!-
να μην ξεχάσουμε να πάρουμε τα δώρα,
θ' αλλάξει ο χρόνος, πές μου τι γυρεύεις, τι;"

"Έρχομαι αμέσως, Αρετή,
η ώρα δώδεκα ζυγώνει,
μια σκέψη μόνο είχα κουτή:
πως ζούνε άνθρωποι στη σκόνη..."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2015