Στης μοναξιάς μου το κελί

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΚΕΛΙ
** Στίχοι για μελοποίηση **

Η μοναξιά μου μια γκρίζα κηλίδα,
με συντροφεύει εφ’ όρου ζωής.
Όσο κι αν θέλεις ν’ αλλάξεις σελίδα,
τώρα καρδιά μου, πια δεν το μπορείς.

Πώς να ξεχάσω και να λησμονήσω,
χρόνια που χάθηκαν στη συννεφιά.
Πήραν τη νιότη κι αφήσαν ξοπίσω,
θλίψεις ατέρμονες για συντροφιά.

Η μοναξιά μου δε λέει να φύγει,
ίσως τη θέλω και δεν προσπαθώ.
Τα βράδια έρχεται και με τυλίγει,
βαριά κουβέρτα για να ζεσταθώ.

Τότε ανοίγω κι εγώ τα φτερά μου
και σ’ άλλους χρόνους αλάργα πετώ.
Την ξεχασμένη για να’ βρω χαρά μου,
κι ένα φιλί της γλυκό και ζεστό.

Επωδός:
Στης μοναξιάς μου το κελί,
ήρθε απόψε η τρελή,
η φαντασία μου.
Και με ταξίδεψε ξανά,
στα χρόνια τα αλαργινά
και στη Σοφία μου.

Στης μοναξιάς μου το κελί,
κόκκινο έστρωσε χαλί,
η φαντασία μου.
Και στης νυχτιάς τη σιγαλιά,
με βρήκε ο ύπνος αγκαλιά,
με τη Σοφία μου.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2015