Η μοναξιά της οθόνης

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μια οθόνη απέναντι
έβλεπε τη μορφή του
και τα γυαλιά του ίσιωσε,
γιατί θαμπά θωρούσε...
Είχε τρεις ώρες έναντι
απ' τη μικρή ζωή του,
με κάποιους ξένους φίλιωσε
που πρότερα φθονούσε.

Έχει μια πένα ανέγγιχτη
με πορφυρό μελάνι
και πλήκτρα που προκλητικά
σιωπούν στα δάκτυλά του.
Η διάθεση απαράλλαχτη
και πώς να τον ζεστάνει ,
λέξη δική του δεν τολμά
να βγει απ' τα σωθικά του.

Μα ξέρει πάντα ν' απαντά
και κριτική να κάνει
στο κάθε τι που συναντά
και σ' αλλονών τις σκέψεις.
Κι αν λάβει μιαν απόκριση
και λίγο τον πικράνει,
τότε γυρεύει ν' απαντά
πάντοτε με άλλων λέξεις...

Μα φτάνει το ξημέρωμα
κι εκείνος παραμένει,
μέχρι ο ύπνος κάποτε
ξανά να τον νικήσει.
Αχ, της ψυχής το μέρωμα
ακόμη περιμένει,
ήλιε μου εσύ, κατάφωτε,
δώσ' του μια κάποια λύση...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2015