Μέσα απ' την στάχτη

Δημιουργός: Vincent

Και όλοι να λένε να ένας σοφός...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρό μου παιδί μην δίνεις τόση αξία στα λόγια μας
Γιατί συχνά παίρνουν σάρκα και οστά, γίνονται κτήνη
Σηκώνονται από τους τάφους εφιάλτες και όνειρα
Σε ντύνουν με μανδύες βρώμικους
Αγνό μου, μικρό μου παιδί

Περνάνε τα χρόνια σου μέσα σε μάχες εγκεφαλικές
Βυθίζεσαι σε ψευδαισθήσεις εκδίκησης και μίσους
Πνίγεσαι μέσα στο αραχνοΰφαντο αίμα των φαντασμάτων
Και είναι στ' αλήθεια τόσο άσκοπο, τόσο ηλίθιο
Να ζεις έτσι εσύ, ένας αθώος

Θέλεις να πετάξεις
Να είσαι παντού μα αόρατος
Να ελπίζεις, να σε αγαπούν
Να είναι μεσημέρι, να είναι Ιούλιος
Το θέλεις,
Κάντο..

Σου δόθηκε μόνο χρόνος
Μόνο αυτό σου ανήκει

Τώρα- αγόρασε κάστανα από την είσοδο του πάρκου-

Το χθες είναι νεκρό
Το αύριο υπόσχεση..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2015