Τα παπούτσια

Δημιουργός: Δήμητρα

Π' αντί να τρέχω, τρέχανε και φύγανε τα χρόνια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρής μου είπαν, μεγαλώνοντας θα μάθεις
πως στη ζωή μαθαίνεις μόνο όταν πάθεις.
Και να που έπαθα και έμαθα συγχρόνως
μεγάλος μέντορας και δάσκαλος ο χρόνος.

Μικρής μου χτύπαγαν το χέρι στο τραπέζι
γιατ' είχα φίλο μου ένα ράδιο να παίζει.
Λέγαν δεν είναι η ζωή νότες και στίχοι
ειν' συνταγή που θέλει κόπο να πετύχει.

Μα οι θυσίες δε με 'βγάλαν πουθενά
γιατ' ήμουν θάλασσα κι αυτοί 'θέλαν βουνά...

ΡΕΦ: Και βάζω τα παπούτσια μου
και δένω τα κορδόνια
π' αντί να τρέχω, τρέχανε
και φύγανε τα χρόνια.
Και βάζω τα παπούτσια μου
και πάω να προλάβω
και γι' αναστήλωση ζωής
γυρεύω εργολάβο...

Μικρή χανόμουνα σε μια βιβλιοθήκη
του χθες τα όνειρα, στο τώρα υποθήκη.
Για να 'χεις σπίτι, αυτοκίνητο κι ανέσεις
και ρούχα όμορφα στους γύρω σου ν' αρέσεις.

Μικρή σκεφτόμουνα να πάω στο φεγγάρι
ή έστω, έλεγα, ακόμα και στον Άρη.
Μα να που τώρα στην ανάγκη μου την τόση
τέτοιο ταξίδι μοναχά θα με γλιτώσει.

Κι αφού η πυξίδα μου δεν ήτανε σωστή
του χθες μου κόβω την ομφάλια κλωστή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2015