το Άγαλμα κι η Ανεμώνη

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

παραμύθι, μύθι, μύθι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]νύχτωσε κι απόψε στην πλατεία

δεν ακούς πια βήματα συχνά

κάτι πιτσιρίκια λεν αστεία

το φεγγάρι πια, φωτίζει αχνά


τώρα πια που κοιμηθήκαν όλοι

κάποιος ανασαίνει σιωπηλά

χρόνια τούτο τ ’άγαλμα στην πόλη

συντροφιά κρατάει από ψηλά


πόσα μυστικά να ‘χει ακούσει

πρώτα, μα και χωρισμού φιλιά

ήλιος, πάλι αύριο θα το λούσει

πότε θα του πάρει μια μιλιά

_______________________


μοιάζει να χαζεύει μια ανεμώνη

του χαρίζει αέρινους χορούς

κάθε χρόνο εκεί φυτρώνει μόνη

πίσω από σκουπίδια και σωρούς


στέκονταν απέναντι για ώρες

λες και κουβεντιάζανε βουβοί

άνεμοι τους σκέπαζαν και μπόρες

έρωτας σε βρόχινο κλουβί


τίποτα δεν έδειχνε ν’ αλλάζει

νόμιζες αιώνια θα σταθεί

ώσπου ήρθε κείνο το χαλάζι

κι έχει η ανεμώνη μαραθεί



….νόμισε ένας άστεγος, πιο πλάι

που ‘χε στη γωνιά κουλουριαστεί

δάκρυ σαν να είδε να κυλάει

στ ‘ άγαλμα, μα…..το ‘χε φανταστεί?.....[/align][/B][/I][/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2015