Γαμήσι και χασίσι

Δημιουργός: Γιώργος Παν

Κάτι ροζ παιδιά τρώνε μπλε περιστέρια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα άσκοπα
ανόητα τοποθετημένα στο χώρο.
Τάξη
Ασφάλεια
Κι όταν σε συναντήσω θέλω να είσαι μόνη σου.
Όταν έκοψα τα ναρκωτικά πάχυνα.
Όταν έκοψα τα ξενύχτια άρχισα να ακούω σκυλάδικα.
Ύστερα το έριξα στις τσόντες.
Ήταν η μοναδική περίοδος που δε με ενοχλούσε κανείς.
Έκανα τα πάντα με αυτό το μίζερο τρόπο που επιβάλει η εκκλησία μας.
Μην αυνανίζεστε, σκοτώνετε τα παιδιά σας!
Σωστό!
Εγώ προτείνω να γαμάμε κάθε μέρα χωρίς αναστολές και προφυλάξεις.
Να γεμίσει όλος ο κόσμος μπάσταρδα μπας και γίνει ποτέ αληθινή επανάσταση σε αυτόν τον καταραμένο τόπο.
Βγήκα από το σπίτι, έβαλα το χέρι μου στην τσέπη και έπιασα 62 λεπτά.
Κατ ευθείαν σκέφτηκα να παω να τα τζογάρω στο στοίχημα. Αρκετά για να κάνω ένα ηλίθιο κι ανώφελο ποντάρισμα. Αυτό θα μου έδινε αυτήν την περίεργη ικανοποίηση της ελπίδας, της τύχης που δεν έρχεται ποτέ, απλά της ανοίγεις την πόρτα και περιμένεις. Κι έτσι περνάει μια ακόμη μέρα.
Κάνεις ακόμη έναν περίπατο με το κεφάλι στραμμένο κάτω, κι ύστερα ψηλά. Τόσο ψηλά που οι χωριανοί να απορούν: "Αυτός ο τύπος ή τρελός είναι ή έχει κάνει φόνο, ή... πάντως φυσιολογικός δεν είναι"
Και συνεχίζουν τη μίζερη σκέψη τους προσθέτοντας το πόσα χρήματα βγάλανε αυτό το μήνα, πόσα θα πληρώσουν για φόρους στο κράτος και πότε θα περάσουν αυτα τα 25 γαμημένα χρόνια μέχρι να πάρουν σύνταξη και να πεθάνουν αναπαυμένοι βλέποντας τα παιδιά τους με καμάρι να τους ξεσκατίζουν με αντάλλαγμα το γκρίζο σπίτι δίπλα απ' το δημαρχείο.
Η ζωή περνά από μπροστά μας, μας φτύνει, μας χαμογελά, μας βρίζει, ξεκαρδίζεται στα γέλια, μας ανοίγει διάπλατα τα πόδια κι εμείς αν ποτέ τη δούμε της λέμε πως δεν έχουμε χρόνο, ή πως δεν έχουμε λεφτά για καπότες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2015