Στον Νεοέλληνα

Δημιουργός: poetryf

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τους ήρωες στεφάνωνες με κότινους και βάγιες
της ιστορίας έμπορος, των γόνων σου βιτρίνα
μα κάτω απ’ την Ακρόπολη σφαγμένες κουκουβάγιες
είδα να κλαίει η Αθηνά στην πεθαμένη Αθήνα
κι ήταν θαρρείς το σήμερα σκυλί μισό από πείνα.

Καλοντυμένος, μίζερος, ρήτορας τελειωμένος
τα βούτηξες τα λόγια σου σε ζάχαρη κι αλάτι
πασπάλισες το γένος σου με ανδρεία και με σθένος
κι αφού για αλήθεια βάφτισες το ψέμα, την απάτη
ξανάσταξες το κώνειο στα χείλη του Σωκράτη.

Με φίλους καλαμπούριζες μες στα στενά της Πλάκας
«βρε δε βαριέσαι αδερφέ! ο χάρος θα πεθάνει!»
και νικημένος κέρδιζες στη μάχη της ατάκας
στο ζωντανό σου θάνατο τιμητικό στεφάνι…
Ήσουν μικρός σαν Έλληνας, μεγάλος σαν μαλάκας!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2015