Ο Έρωτας κι ο Χάρος

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλό ξημέρωμα στιχοοικογένεια ! - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα μάτια σου.. και σ’ ένα αργό τσιγάρο
Αντάμωσα τον Έρωτα.. τον Χάρο
Και τά ‘πιανε σαν φίλοι επιστήθιοι
Και γέλαγαν μαζί τους οι ηλίθιοι…
…
Αγάπη δίχως πόνο όμως.. ποιός έζησε
Στον θάνατο προτάσσοντας τα στήθη ;
Στου πάθους τις εκρήξεις.. ποιός δεν μέθυσε
Φωνάζοντας σαν δαίμονας στα πλήθη ;…
…
Στο γέλιο σου.. στη γλύκα της φωνής σου
Κεράκι.. κι έλιωσα μες στο «μαζί» σου
Τι άλλο – λες – θα μπόραγα να κάνω
Εξόν.. απ’ το να πέσω να πεθάνω ;…
…
Ποιός άλλος από σένανε θα τόλμαγε
Να κλέψει την αδάμαστη καρδιά μου ;
Ποιός τάχα την ανάγκη μου θα φόραγε
Σηκώνοντας τα βάρη τα δικά μου ;…
…
Στην τόλμη σου.. το σθένος.. την σοφία
Προσκύνησαν δακρύζοντας τα Θεία
Σαν άγαλμα σε κοίταζα.. απορούσα
Εγώ.. μες στη ζωή σου.. πώς χωρούσα ;…
…
Κοντά σου όμως πίστεψα στα θαύματα
Και διάβασα ανάποδα τα γράμματα
Εκείνα που με δίδαξαν ανίδεοι
Δηλώνοντας στο διάβα τους.. ημίθεοι !…
…
Δεν προσμονώ πια τη «Δευτέρα Παρουσία»
Πίνω το νέκταρ στη δική σου αμβροσία
Ξέρει η Αγάπη και νεκρούς να ανασταίνει
Και στους αγράμματους τ’ αλφάβητο μαθαίνει…
…
Ξέρει κι ο Έρωτας το σώμα να κερδίζει
Σαν παύει ο άνθρωπος στο μέλλον να ελπίζει
Ξέρεις κι εσύ.. όσα εγώ πια δεν ορίζω
Μα δίδαξέ με τη χαρά να σου δωρίζω…





13-14/1/2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2015