Omniphobia

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν η πανσέληνος
κι ο φόβος που συνδέει την ομορφιά με το κακό
μιαν ευκαιρία να ελευθερώσω το κακό εντός μου.
Έτυχε να γαλουχηθώ από κείνους που την τρέμουν.
Μείναμε αμίλητοι για μια στιγμή ηδονικής ματαιοδοξίας
ρουφώντας το χάος που αναβλύζουν οι χαμογελαστές μορφές
όταν παύουν τα λόγια να δίνουν την ιδέα της συναίνεσης
πως θα μοιραζόμαστε τ'απόβλητα μιας ελκυστικής αφέλειας.
Σιωπώ θα πει φοβάμαι τους φόβους τους.

Κάτω απ'τον έναστρο, ακατάληπτο ουρανό
γύρνα και πες μου λησμονημένε ποιητή
πού σφάλω κι αναπνέω την σκουριά της εποχής σου.
Δεν εμπιστεύομαι παρά την κρίση σου
πιότερο κι από κείνη των θεών και διαβόλων που λατρεύω
γιατί έχει μια πρόστυχη όψη η λατρεία.
Σαν κάτι λατρέψεις
αγόγγυστα αποδέχεσαι γι'αυτό να πολεμήσεις
για μιαν έκφυλη ιδέα, μια φαντασιακή θεσμοθέτηση
πως τότε γίνεσαι κοινωνός της παντοδυναμίας.

Ο φόβος που μας ενώνει είναι ο ίδιος που μας χωρίζει
από κείνους που φοβούνται κάτι άλλο.
Αγάπη και μίσος χωρισμένα
απ'το ίδιο αστικό συρματόπλεγμα.
Φοβάμαι θα πει σιωπώ στους φόβους τους.
Ευτυχώ λαθραία!
Κι έτσι τ'όνειρο δεν θα βρεθεί ποτέ
γιατί στέκει, στρατηλάτης με το ξίφος στο ζωνάρι,
αναζητώντας το φως με το βλέμμα στον ήλιο
μα ξεχνά τον ίσκιο που στοιχειώνει τις πλάτες του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2015