Το τροπάριο της Κασσιανής

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ

Ορφάνεψε απο μικρή.
Επέρασε ζωή πικρή.
Απ' το πρωί στο βράδυ,
τρέχα εδώ και τρέχα 'κει.
Υστερα,σπίτι-φυλακή,
αράχνες και σκοτάδι.

Λέγαν,πως ήταν καλλονή,
μα,ο γαμπρός,που να φανει!
Σ' ένα ερείπιο,μένει.
Οπλίστηκε,μ' υπομονή,
-μα δυστυχώς η Κασσιανή-,..
ακόμα περιμένει!

Την γυροφέρνανε πολλοί,
και μερικοί ήταν καλοί,
- με πλούτη και παλάτια-.
Με πόθο την κοιτάζανε,
μα σαν την πλησιάζανε,..
χαμήλωνε τα μάτια.

Είχε,μια γάτα,φίλη της.
Αναψε το καντήλι της,
κι έπεσε στο κρεβάτι.
Η γάτα,δεν εφάνηκε.
Πολύ της κακοφάνηκε,
και,..που να κλείσει ματι!

"Πάει,η ζωή,..επέρασε..
η Κασσιανή,..εγέρασε..
-τη ζώσανε τα φίδια-
Δεν πάει στα τσακίσματα.."
Μ' ακούει,..νιουρίσματα,
πάνω στα κεραμίδια!

Κάθεται,κι αφουγκράζεται.
Αργά-αργά, ψυλιάζεται.
"Κ' οι γάτες? Κοίτα πράμα!
Και 'γω,..κοιμάμαι μοναχή.
Μόνο δουλειά και προσευχή.."
Και ξέσπασε σε κλάμα.

Γονατιστή, στην εκκλησιά.
[Την έπιασε απελπισιά,
τα δακρυά της,..βρύση!]
"Συγχώρα με,..την πάτησα!
Νομίζω,πως αμάρτησα,...
π' δεν έχω αμαρτήσει".

Δεν ήθελε,τον Κωσταντή.
Εμειν' ανέραστη,αντί..
να μπλέξει,με το Μάριο.
Την βλέπουν,κάθε Κυριακή,
γονατισμένη,πάντα 'κει,
να λέει το τροπάριο:

"Μπροστά μου,ήταν η πηγή,
και 'γώ, κοιτούσα η χαζή,..
να τρέξω,να προφτάσω!
Ολο,..στο πρέπει,και στο..μή,
δεν εσταμάτησα στιγμή,
να πιώ,..να ξεδιψάσω!

Δίπλα μου,ήταν η μηλιά.
Μου τα 'ριχταν,κι εγώ.. μιλιά,
να μη... με διαολοστείλω.
Με θέλαν,μα..δεν ξάπλωσα.
Το χέρι μου δεν άπλωσα,
να κόψω...ένα μήλο!

Την παρθενιά μου,κράτησα.
Στη φύση, μου αμάρτησα,
και τώρα,... τί να κάνω?
Να αμαρτήσω,..δε μπορώ!
Βοήθα,Σε παρακαλώ,
Θεέ μου,..να πεθάνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2015