Το παραμύθι της βροχής και της σοκολάτας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το παραμύθι της βροχής και της σοκολάτας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το παραμύθι της βροχής και της σοκολάτας</b><p>Δημιουργός: χωρικός<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μια φορά κι'έναν καιρό, σ'έναν τόπο μακρινό, ζούσε ένα αγόρι..<br />
Ήταν σαν όλα τα αγόρια.. Με τα καλά του, με τα κακά του με τα παράξενά του...<br />
Είχε όμως δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον έκαναν λιγάκι διαφορετικό απ'τους άλλους..<br />
Όταν έβρεχε , έβγαινε απ'το σπίτι του, δίχως αδιάβροχο, δίχως ομπρέλα,και περπατούσε μέχρι το δάσος που ήταν στο απέναντι βουνό<br />
.. Όσο πιο δυνατά έβρεχε, τόσο μακρύτερα πήγαινε στη βόλτα του.. <br />
Όι υπόλοιποι συγχωριανοί του τον κορόιδευαν. Κάθε φορά που έβρεχε , περίμεναν πίσω απ'τα παράθυρά τους, μέσα στη ζέστη για να τον κοροιδέψουν και να τον χλευάσουν..<br />
''Νάτος πάλι ! Το παιδί της βροχής βγήκε να μαζέψει νερό''.<br />
Είχε κι'αλλη παραξενιά όμως.. Δεν είχε δοκιμάσει ποτέ σοκολάτα!<br />
Δεν ήξερε ούτε τι άρωμα έχει, ούτε τη γεύση της, ούτε καλά καλά το χρώμα της. Την αγνοούσε εντελώς.<br />
Μερικές φορές φαινόταν σαν να ζεί μόνο για εκείνες τις μέρες που βρέχει... Μόνο για να βγει απ'το σπίτι του, να πάρει τους δρόμους , τα μονοπάτια , τα περάσματα και να φτάσει στο απέναντι βουνό..<br />
Και περνούσαν τα χρόνια, βροχές ήρθαν, βροχές έφυγαν... Το βουνό ήταν πάντα εκεί.. με το δάσος να το σκεπάζει, και την κορυφή του πάντα κρυμμένη απο ομίχλη..<br />
Μια μέρα έγινε κάτι διαφορετικό στο χωριό.. Είχε σκοτεινιάσει , έβρεχε πολύ , και έφτασε ένα κορίτσι.. Δεν το ήξερε κανείς, δεν ήξερε κανέναν.. Το μόνο που ήθελε ήταν να δει την κορυφή του βουνού.. την πάντα σκεπασμένη απο ομίχλη...<br />
Σαν να ήξερε απο πριν, σαν να ήταν έτοιμος απο πάντα, την καλωσόρισε και την πήρε μέσα στο σκοτάδι, μέσα στην αγαπημένη του βροχή , να της δείξει την κορυφή...<br />
Περπάτησαν... ώρες πολλές, μέσα απο περάσματα μυστικά.. Μέσα απο απότομα ρυάκια , μεσα απο γκρεμούς και κάτω απο μικρούς καταρράχτες.Κάτω απο έναν μεγάλο πλάτανο η κοπέλα κοντοστάθηκε... Τότε συνέβη κάτι μαγικό! Μια σταγόνα που κρεμόταν απο ένα πλατύ φύλλο του πλάτανου, έσταξε ακριβώς πάνω στα χείλη της.... ΩΩΩ τί άρωμα! τί χρώματα! τι πρόφαντη λάμψη! Όλα τα τραγούδια της πλάσης ακούστηκαν μέσα στο μεγάλο δάσος! Όλες οι πυγολαμπίδες του κόσμου πήγαν και στάθηκαν πάνω στα μαλλιά της! <br />
-Τί είναι αυτό;;; ποιά είσαι;;; τί είναι αυτό το άρωμα;; τί είναι αυτές οι εικόνες;; <br />
- Ελα να δοκιμάσεις..και θα καταλάβεις..<br />
έσκυψε δειλά, προσεκτικά, με ευλάβεια σχεδόν και δοκίμασε..<br />
- ωωω ομορφιά μου ανείπωτη.. πως το λένε;<br />
- σοκολάτα!<br />
-........................ δεν ξαναμίλησε.. Την πήρε απ'το χέρι και την ανέβασε στην κορυφή.. δίχως ομίχλη.. Αυτός την δική του την κορυφή την είχε αγγίξει... <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2015</td><td valign=top></td></table><br />