Οι Μοίρες

Δημιουργός: velico, Καλλιόπη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μια μουγκή, η μια τυφλή
κι η άλλη δεν ακούει.
Τρεις αδερφές αφιλητες
η κάθε μια και χούι

Και οταν μου πλεκαν της ζωής
το νήμα δε μπορούσαν
μια απόφαση να πάρουνε
και μόνο διαφωνούσαν

Η μία ήθελε έρωτες
πάθη και γοητεία,
Η άλλη παιδεία, μόρφωση
και η τρίτη αλητεία

Τα μπλέξανε, τσακώθηκαν
και τώρα δε μιλάνε
η καθεμιά και μια κλωστή
για μένανε γυρνάνε

Η καθεμιά απέμεινε
σε μια γωνία μόνη
και η κλωστή στα δάχτυλα
κυλάει και δεν τελειώνει

Ξεχάστηκαν να σκέφτονται
πως οι δικές τους μοίρες
ήτανε να ναι ανεραστές
Και μόνες τους και στειρες

Πηραν λοιπόν το νήμα μου
και το κάναν σεντόνι
και στη βροχή το απλωσανε
ποτέ να μην στεγνώνει

Που λέτε το κλέψα κι εγώ
μια νύχτα ερωτευμένη
Πανί το χω στη βάρκα μου
που ονόμασα " Ειμαρμενη "


Κι όπου καν θέλει ο άνεμος
τη ροτα εγώ ορίζω
και πάντα κόντρα στον καιρό
βρίσκομαι να αρμενιζω

Με πείσμα απαρνήθηκα
έρωτες και παιδεία
και από τη μοίρα κράτησα
τη λέξη ΑΛΗΤΕΙΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2015