κοίτα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μέσα στα ίδια που ζεις, τ’ απαράλλαχτα
στην χέρσα μόνο που βλέπεις στεριά
κλείσε τα μάτια και σκέψου τη θάλασσα
που είναι σπαρμένη καράβια, νησιά

μέσα στου ονείρου σου αφέσου τη μύηση
νιώσε πως φεύγεις σε κάμπο αχανή
οι λέξεις , ξέρεις, δεν κάνουν την ποίηση
η ποίηση είναι η ίδια η ζωή

πέρνα απ’ τα στάχυα, απ’ τα’ αλώνια, απ’ τα κλήματα
απ’ τα ηλιοτρόπια το φως που ακλουθούν
τι κι αν η ζήση μας λίγα είναι βήματα
ειν’ αρκετά για όσους ξέρουν να ζουν

πλέξε τα χέρια σου γόρδια στα χέρια μου
κι άκου τη νύχτα να λέει σιγανά
«σας δίνω τις πανσελήνους, τ’ αστέρια μου
να σας φωτίζουν ξανά και ξανά»

όσα νομίζεις πως είν’ ανυπόστατα
αν τα πιστέψεις μπορείς να τα δεις
κοίτα! ανοιχτά στον αέρα αερόστατα
είναι οι ψυχές μας σαν είναι μαζί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2015