Ένα... δύο... τρία

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Την καλησπέρα μου σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν είναι οι λέξεις σου σχοινί ν' απλώσω όνειρα
μα ηχεί η σιωπή σου σαν κανόνι στην κουζίνα.
Κι ενώ εγώ πλένω τα φλυτζάνια, μες τα απόνερα
της σαπουνάδας, μπαίνω πάλι καραντίνα.
Μετρώ ως το ένα μαζεύω την κουρτίνα....

Το ξεσκονόπανο κρατάω στη μασχάλη μου
και πριν τα έπιπλα αδιάφορα περάσω,
για δυο στιγμές γελώ και κλαίω με το χάλι μου:
τα μόνα μου φτερά, στη σκόνη θα χαλάσω!
Στο δύο το σύνθημα σου λέω, για να περάσω...

Μα ούτε που κούνησες σαν ήρθα με τη σκούπα μου,
μένεις σαν έπιπλο αραγμένος στο σαλόνι,
όπου έχω αφήσει τα τσιγάρα και την κούπα μου.
Τρεις λόγους δώσε μου να νιώσω, αν φύγεις, μόνη!
Μέγας ο πειρασμός... κι ο παλιατζής ζυγώνει!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2015