Ο αέρας μου δακρύζει τα μάτια

Δημιουργός: γιαννης μελιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο αέρας μου δακρύζει τα μάτια
κι εσύ’σαι απέναντι και μου χαμογελάς
σου λέω θ’αρχίσεις πάλι τα γινάτια;
Μου λες ακόμα δεν έμαθες να περπατάς;

Στο’να μου χέρι κράτησα όνειρο και στ’άλλο χιόνι
για ένα παιδί που κρύβεται και όλο γελά
κρύα λεπίδα σιγά σιγά σε χαρακώνει
άραγε είναι νωρίς ή μήπως πλέον αργά;

Χίλια χρώματα αλλάζει η ομορφιά σου
κι η νύχτα απόψε μυρίζει γιασεμί
μπρος στον καθρέφτη βουρτσίζεις τα μαλλιά σου
στα χείλη απόμεινε μια γεύση πικρή

Όσα δεν μπόρεσες να πεις έγιναν ρούχο που φοράς
ξεσκέπαστη αθώα και ένοχη μαζί
πότε λοιπόν θα μάθεις ν’αγαπάς;
Αξόδευτη έμεινε και τούτη η στιγμή

Περπάτησα για λίγο στην άκρη τ’ουρανού
με ρούχα γιορτινά κι ανέμελη χαρά
ό,τι απόμεινε απ’τη δροσιά μιας νύχτας του καλοκαιριού
γιατί λοιπόν έμεινες μόνος τελικά;

Μια μελωδία σου χαιδεύει την πιο λεπτή χορδή
μπροστά σου ανοίγονται καινούργια μονοπάτια
λαμπάδα καίει ακοίμητη από αγνό κερί
και είναι ο αέρας που μου δακρύζει τα μάτια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2015