Το αντίο που δεν είπαμε

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το αντίο που δεν είπαμε

Ιχνηλατώντας της αγάπης μονοπάτια
γνώριμη στράτα σ’ έχει φέρει προς τα δω
σε μια γωνιά που δεν υπήρξανε παλάτια
μα είχες πάντα έναν πιστό σου οπαδό.

Ήρθες να βρεις το ξεχασμένο ριζικό σου
πρόσμενες κάποιον να σου κλείσει τις πληγές
να ανακτήσεις το χαμένο ηθικό σου
να ξανακούσεις τις καρδιάς τις προσταγές.

Μα όμως βρήκες ένα έρημο τοπίο
με μαραμένα τα λουλούδια στις αυλές
πόλη νεκρή με χαλκευμένο προσωπείο
πού ‘νιωθες κάθε του σημείο επισφαλές.

Κι ήμουν εκεί, μα στις σκιές μέσα κρυμμένος
πίσω απ’ τα χνάρια σου κι εγώ ν’ ακολουθώ,
να αφουγκράζομαι το βήμα σου θλιμμένος
κι εγώ με σένα, πιο μοιραία να πενθώ.

Δεν αποτόλμησα να βγω να σ’ ανταμώσω,
δείλιαζα πάντα τη ματιά σου να κοιτώ,
πάντα φοβόμουνα το χέρι μου ν’ απλώσω,
κι ήμουν κι ανίκανος να πώ «σε χαιρετώ»

Κι έφυγες πίσω πικραμένη μες στο κρύο
στη μοναξιά σου, στη ζωή σου, στην οργή,
δίχως να πούμε τα στερνό μας το αντίο
χωρίς να νιώσουμε ποτέ μας την αυγή...

Στέρεψε πια το ελιξίριο στην πηγή μας,
έλειψε η ελπίδα, το κουράγιο κι η ευχή
κι έμειναν πίσω μας τα ίχνη στη [color=red]φ[/color]υγή μας
να μας στοιχειώνουν την θλιμμένη μας ψυχή.
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2015