Η Κόρη του Ήλιου

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κόρη που σού 'μαθαν βιολί, γύφτοι χαλκωματάδες
κι όχι μαντάμες ράθυμες σε φραγκομαχαλάδες,
πού 'χεις τον ήλιο νταϊρέ και το φεγγάρι ντέφι,
και κυνηγάς τον σάρακα, που το "αχ-βαχ" τον θρέφει.


Σ' είδα στ' όνειρό μου πάλι
με γυμνό το θώρακα,
πα' στου Χάρου το κουφάρι
να χορεύεις κόρδακα,
φέρνοντας το καλοκαίρι
μες στο καταχείμωνο,
σκίζοντας σα μαύρη γάτα,
του κιοτή τ' αλίμονο...



Έλα και σύρ' τον με τριχιά, πάλι το Χατζιαβάτη,
πίσ' απ' τ' ομορφοκάπουλο της δοξαριάς σου τ' άτι,
μη κατεβαίνει στο γυαλό και μη ρωτά τους γλάρους,
πότε θα 'ρθει ο Μόσκοβος, να διώξει τους βαρβάρους..


Της μεμψιμοιριάς το λύκο,
άδραχτον σα πρόβατο,
με τη δοξαριά τη πρώτη,
σφάχτονε στο γόνατο !
Σκίσε και σα μαύρη γάτα,
του κιοτή τ' αλίμονο,
νά 'ρθει πάλι καλοκαίρι,
μες στο καταχείμωνο..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2015