Χωρίς αιδώ

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Να 'ναι, τάχα, πεζό ποίημα; Αμφιβάλλω... Τέσπα... Θέμα: ο θάνατος του εμποράκου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σουρούπωνε σιγά – σιγά στην αγορά.
Ψιχάλιζε κιόλας.
Μόνος κοντοστάθηκε στο κατώφλι του δισκάδικου.
Δίσταζε να το δρασκελίσει.
Λίγα κέρματα στην τσέπη,
μόλις που ’φταναν για το εισιτήριο της επιστροφής του…
Πάλεψε καμπόσο με το μετέωρο βήμα του,
μα, νικώντας τις αναστολές του,
σε λίγο ζαχάρωνε τις πρόσφατες κυκλοφορίες…

Ένιωθε τα μάτια του δισκοπώλη
να τον ακολουθούν μ’ αγωνία,
καθώς περιφερόταν στους διαδρόμους αόριστα…

Όχι, τ’ αφεντικό δεν έμοιαζε ν’ ανησυχεί,
μήπως ο μοναδικός πελάτης του σουφρώσει κανέναν δίσκο…
Τέλειωνε η μέρα κι απ’ ό,τι ψυχανεμιζόταν,
ίσως ακόμα να μην είχε κάνει σεφτέ…

Πέρασε κανά τέταρτο
και κανείς δεν πάτησε το πόδι του στο μαγαζί…

Ύστερα, με τα μάτια του κατεβασμένα
και τους ώμους γερτούς,
κατευθύνθηκε προς την έξοδο του καταστήματος,
χωρίς, όπως άλλοτε, να χαιρετίσει τον ιδιοκτήτη,
έστω μ’ ένα νεύμα…

Φοβήθηκε,
μήπως ξαναδιαβάσει την απόγνωση και στο βλέμμα του…
Πριν λίγο, την είχε αντικρίσει να θριαμβεύει
στις κιτρινισμένες πινακίδες των προσφορών
με τα πολλά θαυμαστικά…

Ξαφνικά, ένιωσε να τον κυκλώνουν τύψεις,
που τόσην ώρα,
χωρίς αιδώ,
βασάνιζε τον άμοιρο δισκοπώλη
με τη φρούδα ελπίδα
πως θ’ αγόραζε κάτι από τα ράφια του…

Γύρισε πίσω…
Εκείνος κατέβαζε τα ρολλά
με το τσιγάρο στο στόμα…

«- Συγνώμη∙ δεν είχα μία…», δικαιολογήθηκε.
«- Καληνύχτα. Συγνώμη…».

Και μετά, τρέχοντας,
έγιν’ ένα με το σούρουπο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2015