Θαλασσινή αύρα

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η θαλασσινή αύρα που μ'αγγίζει τόσο μακριά απ'την θάλασσα
είναι είτε η ψυχή της είτε η δική μου που ταξιδεύει.
Τι ρώμη απερίγραπτη, τι σφρίγος νεανικό,
που προσπέρασε σαν με φτερούγισμα
την καταπράσινη ποδιά του ουρανού
με το χωριό επάνω της σαν στολίδι.
Εγώ, ο μάρτυρας του κάλλους
και του απογευματινού του κύκνειου άσματος.

Τελείωσαν τα έργα του φωτός
και η γη καταπίνει τις μορφές και τις πράξεις.
Όταν οι άνθρωποι σταμάτησαν να την βαραίνουν
ξεκίνησαν να το κάνουν τα μνήματά τους.
Εκδίκηση τραγουδισμένη στην σκοτεινή γλώσσα της
με έναν σκοπό στο καρδιοχτύπι της φαντασίας.
Έρεβος που βγήκε από την θάλασσα
και θάλασσα που χρωματίστηκε από τούτο.
Κι η αύρα της, ποτέ ενσαρκωμένη μα πάντα ζωντανή,
είναι είτε η ψυχή της είτε η δική μου που ταξιδεύει.

Χορέψτε, άνθρωποι, με την ανυπαρξία
στα μουντά φώτα που άναψαν οι πόθοι σας.
Μα τελείωσαν τα έργα του φωτός
κι αμμουδιά δεν μένει απόψε να υπομείνει.
Μόνο έρεβος που βγήκε από την θάλασσα
και θάλασσα που χρωματίστηκε από τούτο.
Εγώ, ο μάρτυρας του κάλλους
με την ελπίδα πως θα'μαι ελεύθερος στο τέλος,
όταν ακόμα θα κουβαλώ την κατάρα της μετάνοιας
αλλά δεν θα μου μένει χρόνος να την καλωσορίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2015