Κολλημένοι σαν τα στρείδια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

στο σύντροφο μου,στο γυιό μου,στο γάμο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

να γύριζα
τριάντα χρόνια πίσω
στις Ερμόνες μες'τους βράχους
μες'το Θεό,παρέα γλάρους

του έρωτα πρελούδιο
στρώμα,το κόκκινο βελούδο
της θάλασσας,το θαλασσί
μόνοι στο κόσμο,εγώ κι εσύ

πόθο και αλμύρα
είχαν τα χέρια
ζευγάρι σαν τα περιστέρια

ακούγαμε μόνο το κύμα
γυμνοί,ολόγυμνοι,ένα ποίημα
στης αγκαλιάς,μέσα τον ήλιο
ταξείδι,ήτανε γαμήλιο

κολλημένοι σαν τα στρείδια
της ηδονής γλυκά στολίδια
βλέπαμε μόνο ουρανό
κι'είχαμε τότε στο μυαλό

πως θα χορτάσει το κορμί
σε αύρα καλοκαιρινή
ήταν ο πόθος της αρχής
ενθύμιο,άλλης εποχής

δεν είχες τότε στα μαλλιά
το σημαδάκι,που γερνά
χρόνια βαδίσαμε μαζί
ο μέγας πόθος έμεινε εκεί

στης Κέρκυρας
το ακρογιάλι
είμαστε και οι δυο
πια μεγάλοι

αγάπη μας έμεινε πολλή
αληθινή,συντροφική
λες να τα πήγαμε καλά?
στης συνήθειας τα νερά?

τριάντα χρόνια,μια ζωή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να'μαστε μόνο καλά
και σε Ερμόνες να βρεθεί
τ'αγαπημένο μας παιδί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2015