Μιλώντας με ένα παιδί - Εμένα

Δημιουργός: nicolas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

- Δε λέω βραδιασε ξανά κι είμαστε μονάχοι
και ξέρω η σκέψη σου, κι όχι άδικα μαζί μου τα 'χει
Όλο σου τάζω πως θα δεις βροχή, φωτιά και αέρα
μα τελικά σου επιφύλασσα μια ίδια μέρα

- Έτσι ακριβως όπως τα λες και έχω οργή και θλίψη
γιατί αλλιώς μεγάλωσα και τώρα μου χει λείψει
αυτή η πρώτη ανεμελιά και η αθώα η τρέλα
που κάθε ώρα με ζητα σαν έφηβη κοπέλα

- Όλα τα δικιά σου αν μου πεις, και πάλι είναι λίγα
μαζί ξεκίνησα και εγώ μα κοίταξε που πήγα
Δεν είναι οτι δεν ποθώ κάτι απ αυτά που θέλεις
απλά με γέρασαν σιγά σιγά και μοιάζω με τεμπέλης

- Καλά σε βόλεψε λοιπόν να λες πως φταιν' οι άλλοι
μα πρεπει κάποιος επιτέλους φίλε να στα ψάλει
την άραξες στα τείχη σου π' ουτε αγέρας πιάνει
Είσαι ανεμότρατα παλιά σε πνιγηρό λιμάνι

- Είσαι σκληρός, μα είσαι ευθύς θαρρώ πως έχεις κι άλλα
μια σπρωξιά, μια αφορμή να βγω απ αυτή τη γυάλα
θέλει προσπάθεια γερή μα αξίζει και τον κόπο
σε θέλω δίπλα μου καλά για αυτό θα βρω τον τρόπο

- Αυτά που λες, τα εχεις πει, τα λογια όμως πετάνε
μήπως τα γράψεις σε χαρτί και όρκοι σου πια να ναι?
Γιατί πιστεύω τα εννοείς μα όλο κλωτσάς το χρόνο
και εκεί που αρχίζω να γελώ κάπου εκεί τελειώνω

- Στο θυμικό μου με χτυπάς και στο φιλότιμο μου
μα κι αν διστάζω την ευθύνη μου θα πάρω επ' ώμου
γιατί στο τέλος της γραφής αλλά και αυτου του δρόμου
χρωστώ παντού μα πιο πολλά χρωστώ στον Εαυτό μου...



R

Θέλω να ξέρεις πως στα αλήθεια προσπαθώ
να φέρω πίσω το χαμένο μου καιρό
απο τον λήθαργο αυτό και τον βαθύ τον ύπνο
να γίνω παλι σαν παιδι ανεμελιά να δείχνω


Θέλω να ξέρεις πως στα αλήθεια προσπαθώ
μπάλα να παίξω στην αλάνα και κρυφτό
Κι αν στο τέλος της ημερας έχω πέσει
δεν θα πειράξει τελικά γιατί έχω παίξει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2015