αλλοκοτα πρωινα

Δημιουργός: dragonmaster

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μα ειναι καποιες μερες που ξυπναω
σαν απο ληθαργο βαρυ
και βλεπω τον κοσμο που στεναζει
σε τουτη την ανηφορα της ζωης

και θυμαμαι τις μερες
τις μερες τις νεκρες
που δεν ειχαμε αναγκη απο θλιψη
που ηταν οι μερες γιορτινες
και τωρα εχουν εκλειψει

κριση ανεργεια,ενσημα
θλιψη καταθλιψη ανεχεια
να ανοιγεις τα παραθυρα
να μπει το φως και να ναι σκοταδι
να περιμενεις μια μερα αργιας
που δεν θα ρθει

και βλεπω κορακια
κορακια στις στεγες
οχι τις καργιες οχι τις σκυλες και χαρυβδες
κορακια να περπατανε
κορακια να μιλανε
και σαν ψοφιμι την ψυχη μας μετρανε

και σαν καποιες μερες ξυπναω αναποδα
ξυπναω ξανα λιγο σοφος λιγο τρελλος
και δεν με νοιαζει κανεις τι θα πει
αλλαζει η μερα η θλιψη θα χαθει
μα μεσα μου ξερω ξερω το ιδιο σκοινι
την ιδια πετρα ξανα στη κορυφη


εις την επαυριο
εις την επομενη
νεα μετρα να σωθει η οικουμενη
μα ποιος θα σωσει το εγω
ποιος θα με πληρωσει για οτι χανω εγω
γιατι εγω στη ραχη μου τα παντα τραβω
ειμαι και θα μαι παντοτε ο λαος
το κοματι που ξυπναει και περπαταει
που χανεται στη θλιψη
για ολα αγκομαχαει
και στο τελος λεει δεν μας παρατατε ολοι εσεις
δεν υπαρχει παρα το ιδιο μετρο
δεν υπαρχει παρα το ιδιο τελος
με σωτηρια ή χωρις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2015