Αχ ωρέ παιδιά

Δημιουργός: Αντώνης2

Μετα-δημοτική ποίηση (αυτός ο όρος με καλύπτει) με αρκετό χιούμορ, σε μιά προσπάθεια να δω τα πράγματα από την εύθυμη πλευρά τους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πού΄ν η θωριά , και πού΄ν η καμοσύνη
πού΄ναι η λεβεντιά και που η αντριοσύνη
ε, παλληκάρια,
θέλει καρδιά και πόνημα η νέα Ρωμιοσύνη

Βαράτε τους ζουρνάδες σας, παίξτε και τα κλαρίνα
χορό να σύρουμε ούλοι μας(γερόντοι, νέοι και π(α)ιδιά)
να πάμε στην Αθήνα

οι Δημογέροντες εκεί τις παίρνουνε
ούλες τις αποφάσ(ει)ς
και τα φιρμάνια τα βαριά, με βούλα και μελάν(η)
λένε πως φτάν' η ώρα μας, μεγάλωσεν η στάν(η)

Νέος παράς, μικρός σα 'μύγδαλο, ίσα μ΄ενα καρύδ(ι)
κι η φουστανέλα μας βαριά , στάχτη κι αποκαϊδ(ι)
ωρέ και τα μ(ου)λάρια λέει, δεν πάνε για την Όσσα
θα πάρουμε καλύτερα κι ας λείπ(ου)νε τα γρόσ(ι)α

Αχ καυμέν' αρχόντισα τι σου΄μελλε να πάθεις
τώρα που ο κύρης δε μπορεί, δεν θέλει άλλ(ε)ς πίτες
δεν τ' αρέσουν πιά τα αυγά, μηδέ οι χυλοπίτες.

το δίχως άλλο να συμμορφωθείς, θα πρέπ(ει) να το μάθ(ει)ς
ήρθεν η ώρα που ο Γρεκός δεν θα'ναι πιά ζουλάπ(ι)
θα'ναι αγάς μωρέ, μ' αλόγατα και κούπ(ε)ς το χρυσάφ(ι)

ʼϊντ' ωρε Έλληνα,
βάρα και τα νταούλια δυνατά
μήπως να ζαλιστείς, μήπως και αποκάμ(ει)ς
μήπως και την αυγούλα το μυαλό, καθάριο θα'ναι πάλ(ι)

μήπως και καταλάβεις ρε π(α)ιδί μ', πως ξύπνιοι είν' οι άλλ(οι)
που σου πουλούν τις κουπ(ε)ς τους κι ας λείπ(ει) το αρβάλ(ι)
μήπως και καταλάβεις ρε π(α)ιδί μ', πως θέλουν όλοι οι άλλ(οι)
να σου κρατούν σκυφτό, το άμοιρο, το δύστυχο κεφάλ(ι)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2006