εις τους αιωνας των αιωνων

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ειναι που οποιος εκ-τιμαει τη "λιακαδα" σαν γατα..
-για το αυτονοητο δεν μιλαει-
ειναι στη "βροχη" σκυλι..
και δεν κρυβει τιποτα:
"μιλαει" η λιακαδα σαν βγαινει..

οπως ο ηλιος και η σεληνη νυχτα
οπως ο ηλιος και η σεληνη μερα
αθεατος τη νυχτα και ως ισκιος της
αμυδρο τη μερα το περιγραμμα της..

κι εμεις πασχιζουμε να ξεχωρισουμε, αν ειμαστε..
μερα ή νυχτα.
μερα και νυχτα πασχιζουμε να ξεχωρισουμε.
το μαζι και το χωρια, το ενα -και το αυτο.
(25.8)

το αγριο απο μεσα μας, που μας μελωνει.
ευτυχια;
να βγαινεις, μαζι του, ζωντανος.
οποτε κινδυνευει και πεφτεις μεσα του
αυθορμητα, για να το απεγκλωβισεις.
το τιμημα;
απλα, δεν υπαρχει...
καμια δυναμη, κανενας κινδυνος να σε συγκρατησει
μεσα στο σκοταδι κανενας αποπροσανατολισμος
εσυ ακολουθεις τη φωνη του, την ψυχη σου.
και το "ξημερωμα" σαν φτανει ειναι φως, πραγματικο.
οσο απατηλο και επισφαλες ειναι οταν το περιμενεις, απο τους αλλους.
Απλα.

(Μια συγκορμη ασιγαστη συγνωμη.. και ενα συγκορμο ασιγαστο ευχαριστω..
-ειναι το Τιποτα και το Παν-)
( 26.8)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2015