Αχαρνών

Δημιουργός: morrissey

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έξω, ο ήλιος συμβολίζει την ελπίδα.
Εδώ, σκεφτόμαστε ποιο θάνατο θα φέρει.
Και σε ποιο στήθος θα καρφώσει το μαχαίρι,
Κάποιος αράπης που του λείπει η πατρίδα.

Χτυπά η καμπάνα απ' την μεγάλη εκκλησιά,
Και εσύ ξυπνάς, τρως δυο ελιές και σιχτιρίζεις.
Τις ίδιες μίζερες τις φάτσες αντικρίζεις,
Να περιφέρονται στη παιδική χαρά.

Έβγαλε κρύο, σε τρυπά ως το μεδούλι,
Κρύβεσαι μέσα στο πορτοκαλί μπουφάν.
Όπως η Ηπείρου, πίσω από ένα παραβάν,
Να ξεχωρίζουν οι αφέντες και οι δούλοι.

Περνάς σκαστός απ' τις προσόψεις των πορνείων,
Τάχα δεν άκουσες, δεν είδες, δεν γνωρίζεις.
Δεν εξοργίζεσαι, δεν θες και να εξοργίζεις,
Τους σφυρήλατες καθωσπρέπει προσωπείων.

Το μεροκάματο σκληρό, γεμάτο τρόμο,
Και στο υπόγειο σε καρτερεί η φαμίλια.
Πάει να γλιστρήσει λίγο φως από τη γρίλια,
Μα μοιάζει ντίλερ, που γλιστρά απ' τον αστυνόμο.

Ουρλιάζουν πάλι μανιασμένα οι σειρήνες.
Σφίγγει η καρδιά σου, ποιον να βρήκε το κακό.
Νόημα ουδέν. Σήμερα εσύ. Αύριο εγώ.
Είπες: ''Θα μείνω μοναχά για λίγους μήνες''.

Μα είναι το ενοίκιο φτηνό. Και η γειτονιά.
Άσε που πλέον μας ενώνει ίδια μοίρα.
Και έτσι όπως γεύεσαι απ' το δάκρυ την αρμύρα,
Νεκρή μαζεύουν από το ισόγειο μια γριά.

Είχε δυο χρόνια να τη δει, λέει, ο γιος της.
Και στα στερνά της τα είχε χάσει εντελώς.
Μα ήταν τις νύχτες τρένο ο φωταγωγός,
Και στο παράθυρό μου ερχόταν ο λυγμός της.

Βαρύ τσιγάρο αγοράζεις στην Πιπίνου,
Και κατευθύνεσαι για τον ηλεκτρικό.
Μα πες μου, ποιο όνειρο έχει μείνει ζωντανό,
Καθώς γκρεμίζεσαι σε τύμβο αρλεκίνου;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2015