~* Αχνάρια ντρέτου στοχασμού *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Τα νυχτολούλουδα επαναστάτησαν στο ειρηνοδικείο της φύσης με γλώσσες αλαλάζων, ψάχνοντας την αλήθεια με ακέραιο δικαστή κι ήρθαν αντί για μεταξωτές κορδέλες, τα φούμαρα της σήψης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Αχνάρια ντρέτου στοχασμού *~*
Απορώ με τις καταρρακωμένες ανείπωτες ελπίδες
αυτές που τις φυσά ο άνεμος και τρέχουν δω κι εκεί
λες και είναι απόκοσμες, πονηρές νυχτερίδες
που πίνουν αίμα για να μολύνουν, μια σπάνια στιγμή.
Κι εγώ που σε έσφιξα νύχτα γυμνή στην αγκαλιά μου
για να σου δώσω πολύτιμο φως, που έχω για σένα
στο νου
κι ας μετάγγισα το πάθος, της μικρούλας καρδιάς μου
φίλτρα ενέργειας του κόσμου τούτου στο αρμένισμα
του καιρού
τι κράτησες, τι πέταξες, τι θυμάσαι, τι πείρες
τι έπλασες, τι διαμόρφωσες, είναι του δικού σου πλέων
ιστού
κι αν νυχτερίδα γυρνάς και στραγγίζεις ελπίδες
ένα στίγμα, μια κουκκίδα, θα είναι αχνάρια ντρέτου στοχασμού.
Γιγάντωσαν οι απορίες, στο θέατρο της ασέλγειας
πως δολοφονείτε το μεγαλείο, του αθάνατου φτερωτού
κι ορθώθηκαν όροι βουνά τα κύματα της παλίρροιας
στο άσεμνο της ρουφήχτρας της ανώμαλης άμπωτης
στη γύμνια της βρομούσας, χρησιμοποιώντας
μάσκα ειδώλου.
Τα νυχτολούλουδα επαναστάτησαν στο ειρηνοδικείο της φύσης
με γλώσσες αλαλάζων, ψάχνοντας την αλήθεια
με ακέραιο δικαστή
κι ήρθαν αντί για μεταξωτές κορδέλες, τα φούμαρα της σήψης
οι μαρτυρίες, της επιστήμης, της ιατρικής
και της πίστης έχουν χαθεί.
Εκ των προτέρων "Σου" λέω Κύριε, πως ποσώς μ' ενδιαφέρει
και να μου συγχωρίσεις τις αμαρτίες και τα λάθη μου όλα
πάλι τη ψυχή μου, σε προδοσίας φέουδο την βλέπω να βαδίζει
γιαυτό τα έχω πλέων γραμμένα, με εντελέχεια φόρα
στα ρόδινα κρεμαστά μου καμπανάκια
ακόμα κι αν ο κόσμος άνω κάτω να γυρίσει.
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2015