Ταξίδι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

άδολη ζωή μιά νύχτα σαν κι απόψε
το θαύμα να καίει ολοένα στη σιωπή της
άσβηστη ν'αγρυπνάει του καημού φωτιά
καθώς οδεύει άφταστη ως την κορυφή της

κλείνω τα μάτια κι αυντρόφευτος ταξιδεύω
ανάμεσα στους κίτρινους λειμώνες του κόσμου
μάταια μυστήρια όσα μεγάλα αγναντεύω
ριγμένο βλέμα στη θέα τους ο ερχομός μου

γύρω ζαλίζει το δέος με αχνούς παγερούς
περνώ δεν ξεχωρίζω πια τους ίσκιους που θωρώ
χάθηκα,σε χιονισμένους κάμπους ακόμα βηματίζω
ωσώτου νάβρω το σώμα της ψυχής μου το χλωμό

τρέχω με τις στάλες της φοβερής βροχής
τ'απάτητα βουνά ανεβαίνω της προσδοκίας
να σκορπίσω με πάταγο τα ρίγη της αγάπης
μαζί μου κι οι δίβουλοι χρησμοί του« περίμενε να δείς»

μένω εκεί που δεν φυσάει ο αχαιρούσιος βοριάς
βαρύ είναι το χέρι της στοργής που μ'αρμενίζει
ξέρω πια τι να μιλήσω έχω καλή λαλιά
μα πρώτα αφήνω το όνειρο να με πλημμυρίζει

χρόνια που έφυγαν σαν τα πουλιά που γυρεύαν νερό
σε πέλαγα παράξενα κι ακρογυαλιές ευλογημένες
έθαψα τα παλιά πίσω απο σκουριασμένο συρματόπλεγμα
ο δρόμος δεν έχει γυρισμό σε γειτονιές προδομένες

σύνεργα μαζεύω και βάφω το μακρύ καιρό
τη γνώμη ν'αλλάξω των χρυσοπαγών αστερισμών
τώρα αξεδίψαστος καλύτερα να λησμονήσω
τους μύθους του θανάτου και το γέλιο των χλευαστών

σκύβω να δώ τα μάτια σου τα κουρασμένα
στην καρδιά χαραγμένη η εναγώνια ευχή
τάχα οι τόποι σου που συνάμα αντικρύζω
εκείνοι θάναι που θ'αράξω την αυγή;

στρώνω στην όψη της γής τις πέτρες και το χώμα
στ'αχνάρια σου να βαδίσω είναι η μοίρα της ψυχής
λύνω τα ξόρκια ανθρώπων τεράτων και θεών
αργεί η μέρα για το κυνήγι είναι ακόμη νωρίς

λέω τα τραγούδια σου κι αναγαλλιάζει το μυστικό μου αίμα
αγάπη τρέχει στέρευτη κι αυτό η αλήθεια μου ας είναι
λόγια σου στέλνω άσειστα μηνύματα καρδιάς
τα μάτια σήκωσε λογάριασε,,ζύγιασε και κρίνε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2015