A Paris

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Τρομοκρατία, ένθεν και ένθεν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν σε βλέπω απ’ τη δουλειά σου να επιστρέφεις,
με άχρωμο πρόσωπο και μάτια τσακισμένα,
τα όνειρα σκέφτομαι που κάναμε, της μέθης,
για τα ταξίδια, έξω απ’ τα ίδια…

Λέω να σε πάω στο Παρίσι κάποια μέρα,
μα μην γυρίσεις να κοιτάξεις το γυαλί,
γαζώνει η αλήθεια και ο τρόμος, σαν τη σφαίρα,
το φως στην πόλη μ’ ένα πιστόλι…

Εγώ σφιχτά θα σε κρατώ αλαμπρατσέτα,
να μην κρυώνεις θα σου δίνω το παλτό,
κραυγές και κρότους δυνατούς αγνόησέ τα,
στον Σηκουάνα σβήσε τα πλάνα…

Δεν είναι αίμα, μην ακούς, είναι τα φώτα
που ονειρικά θα μπογιατίζουν τα νερά,
τρόμος υπάρχει όσο υπάρχουν γεγονότα,
tres sic ουσία , στην αμνησία…

Φωτογραφίες μα και πλάνα δίχως ήχο
θα σου τραβήξω, μην τυχόν και λερωθούν
οι αναμνήσεις που θα βάλεις σ’έναν τοίχο,
όλο δικό σου το όνειρό σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2015