Θάλαμος αερίων

Δημιουργός: nikodo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάλαμος αερίων

ζω σε έναν τόπο τυφλό χωρίς παράθυρα
κι όσο λιμάρω την ψυχή μου ,
τόσο το γρέζι με ματώνει
κι όσο βουλιάζω στο ταξίδι
τόσο η Ιθάκη ξεμακραίνει
και τότε νιώθω να αλαργεύω απ’ τους ανθρώπους

Γι αυτό σου λέω ρε

Πρόσεχε που κοιτάς
κράτα τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά
μη βιάζεσαι μη δε προφτάσεις ………..
έτσι κι αλλιώς σκοτάδι είναι το τέρμα
Μπροστά και μέσα σου θεριό παραμονεύει
-παρόν και μέλλον σε ένα κύκλο μαγικό -
– συρμάτινο και σκοτεινό -
και πίσω σου
– το παρελθόν - σιωπές
και ύπνος θανάτου –.
κι αν η καρδιά μας είναι αγρίμι
- είν’ το κορμί μας ζυμωμένο με τη λάσπη
- σημαδεμένο από σύρμα αγκαθωτό -
σακατεμένο-

-Παύλο !
- Νικόλα !
- Κατερίνα !
τα χέρια μας σταυροί στα πεζοδρόμια
- και το μυαλό μας ύπουλο τρυπάκι -
μας γλύφει και μας ξεγελά -
λες και μωρέ θα βγούμε - κάποτε-
από αυτό το λούκι -

Στιγμή ανέγγιχτη η ώρα της χαράς μας
– και των ανθρώπων το άγγιγμα -
μας ξεπαγιάζει
-φριχτή κι αβάσταχτη η μοναξιά όλο και πιο βαθιά –
τα νύχια της τα χώνει -
Με μια ταυτότητα – στο στόμα –
και μ’ έναν αριθμό –
χωρίς φωνή - χωρίς ψυχή-
ασπρόμαυρη φωτογραφία-
- μπρος στο σφαγείο -
-στη γραμμή -
-και στο το ψυγείο η αγάπη ξεπαγιάζει –

Μία ζωή στο θάλαμο αερίων -

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2015