30 Νοεμβρίου 2015 - Παιδί μου Δημιουργός: MaryVeg, Mary Loukιsa Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Παιδί μου, είναι μαύρες οι σκέψεις μου. Μαύρες σαν τα κοράκια που πετούν γυρεύοντας ψοφίμια ιδεών να τα ξεσκίσουν. Καθισμένα σε ετοιμόρροπες ελπίδες αναμένουν σιωπηλά για το συμπόσιο. Οιωνοί θανάτου και αγγελιοφόροι του κινδύνου. Έτσι επικίνδυνα κυλάν οι μέρες μας στην γη. Και οι δικές σου και οι δικές μου. Έτσι κυλάν οι μέρες ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Κοράκια να στολίζουν κάθε βήμα μακριά απ το μαντρί της κανονικότητας. Και οι ζωές μας, παραδομένες σε ένα ατελείωτο κυνήγι μάταιων ιδεών και επιθυμιών. Αφημένες στην αγκαλιά του απωθημένου και του ανικανοποίητου.
Τα κορμιά μας φορείς δολοφονημένων ονείρων. Η σιωπή να φιμώνει τα στόματα και κάθε φοβία να μετατρέπεται σε αλυσίδα βαριά γύρω απ τα χέρια και τα πόδια μας. Αδράνεια και απάθεια το μερτικό της νομιμότητας. Κι εμείς οι δύο, παρέα με πολλούς ακόμη, περιπλανώμενοι στα χώματα του σάπιου τούτου κόσμου. Όλοι εμείς χαμένοι σε μια προσέγγιση της ουτοπίας. Καταλαβαίνεις;
Ακόμη κι αν βαριά σ ακούγονται τα λόγια μου, ακόμη κι αν φαντάζουν υπερβολικά δοσμένες οι εικόνες μου, θυμήσου. Εδώ κανείς και τίποτα, ποτέ δεν μας χαρίζεται. Εδώ μόνο η διαρκής διεκδίκηση κερδίζει. Και το κέρδος δεν είναι, παρά μοναχά μερικά ψίχουλα μιας κατά προσέγγιση ζωής μες τον αγώνα. Μην τα παρατήσεις.
Όποιος διψούσε και παρόλα αυτά αρνήθηκε το ύδωρ, παρέμεινε για πάντα διψασμένος.
Κι όποιος είδε την ζωή ν απλώνετε εμπρός του, μα παρόλα αυτά επέλεξε την στασιμότητα, απεβίωσε μονάχος στην ίδια βολική στάση που τον έπνιγε για χρόνια.
Τι παραπάνω να σου δώσω πέρα από τα λόγια μου; Θα σου δώσω την δυνατότητα να υπάρξεις κι όμως ένιωσα εξ αρχής ότι δεν ήταν αρκετό.
Σου δίνω τα λόγια μου λοιπόν. Άκου τα. Δέξου τα κι αρνήσου τα.
Ελεύθερο σε θέλησα μες το κελί του κόσμου. Κι όσο για μένα, ακόμη θα αγωνίζομαι ν αλλάξω την τροχιά μου. Και την δική μου και του ηλίθιου πλανήτη όπου θα δεις μια μέρα.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2015 | |