Ρε Μανα, πετρινα τα χρονια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστω στιχοφιλαρακια καλημερα, θυμησες ανεξιτηλες στο μυαλο, γερασα και δε μ` αφηνουν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρε Μανα, εχεις πια πεθανει
και ενα παραπονο με πιανει
γραμμα, θα κατσω να σου γραψω
παραπονα θα υπογραψω

Που`ναι ρε Μανα, τα γραφτα μου
τα χρονια μου, τα σχολικα μου
ουτε παλια φωτογραφια
καμμια καμμια ιχνογραφια

Ουτε καμμια μου ζωγραφια
να την εδειχνω στα παιδια
ρε Μανα, τοσοι χαρτες
ζωγραφισμενοι με αγαπες

Ουτε μια εκθεση χαρτι
δεν εβαλες σ` ενα κουτι
τα γραμμενα μου, ρε Μανα
μες στης ζωης μου την αφανεια

Ρε Μανα, πετρινα τα χρονια
τη παιδικη μου τη κολωνια
την ειχα μονο στα γραφτα μου
τα σχολικα τα φυλαχτα μου

Χρονια...κι` εγω να ψαχνω
ουτε μια φωτογραφια
της φτωχειας, για την ιστορια
τ`καψες ολα μες το τζακι
τα`γραψα κι` ειχα μερακι

Που ειναι οι επαινοι, τα βραβεια
μειναν, μες στο μυαλο στοιχεια
δεν εψαχνα για περιουσιες
μον βρηκα δυο φωτογραφιες

Μ`αφησες εσυ ρε Μανα
και δε σου ζητησα αεροπλανα
αποθημενο μου εχει μεινει
εγερασα και δε μ` αφηνει

Κρατησα τουτου του γιου
να μη μου στειλει κανα γραμμα
παραπονα...και να μου κανει Μανα

Τον βλεπω τωρα να γελαει
και τα ενθυμια να κοιταει
Μανα μου, εγω, δε σε δικαζω
τη φτωχεια μας καταδικαζω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2015