Πακετάρω

Δημιουργός: Ασημένιος Δράκος, Νικολέτα Π.

Ευχηθείτε μου καλή τύχη. Θα την χρειαστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και πακεταρω οτι μπορω να κουβαλησω,
χωρις να θελω να θυμησω
ο,τι εχει συμβει και ο,τι προκειται να συμβει.
Ο,τι μου ειναι πιο σημαντικο,
Ο,τι αγαπω πιο πολυ.
Κι αφηνω πισω μου βαρη, ενοχες, σκεψεις και δακρυα γι ανθρωπους που δεν το αξιζουν.

Μερικες φορες το καλυτερο ειναι να φευγεις.
Ισως αυτο παρουσιαζεται σαν δειλια.
Ισως παλι να παρουσιαζεται σαν αποφυγη προβληματων.
Πιστευω πως παντα πρεπει να αντιμετωπισεις τα προβήματα σου.
Αργα η γρηγορα, θα το κανεις...
Καλλιο αργα, παρα ποτε.

Μερικες φορες, οι ανθρωποι γυρω σου ειναι αυτοι που σε δυσκολεψαν, ζορισαν, πληγωσαν.
Μπορει να ειναι η οικογενεια σου.... αυτο κι αν ποναει.
Να μην αντεχεις κατω απ' την ιδια στεγη με τους ανθρωπους που εζησες τοσα χρονια μαζι.

Και πακεταρω.
Και σχεδιαζω να φυγω κρυφα.
Ολομοναχη σε μια πολη.
Που θα μ εινω;
Πως θα συντηρηθω, χωρις δουλεια;
Τι θα κανω με την σχολη;
Κι εκεινος δεν ξερει τιποτα.
Δεν χρειαζεται να του φορτωσω κι αλλα.
Οχι δεν χρειαζεται...

Πακεταρω μονη μου.
Τα βαζω ατακτα, χωρις σειρα και ταξη.
Η λογικη εχει σταματησει εδω και καιρο.
Αποτρεπεται απο τον ερωτα.
Αποτρεπεται απ' το αισθημα της εξαντλησης της αντοχης.

Πακεταρω ρουχα, βιβλια κι ενα σωρο αλλα πραγματα.
4 παραγεμισμενες βαλιτσες.
Ολα τα σημαντικα...
Θα ελεγε κανεις πως εζησα μια χαρουμενη ζωη,
δεδομενου και την μαζα των υπαρχοντων μου.
Μα θα κανει λαθος.

Και πακεταρω.
Μονο πακεταρω.
Δεν σκεφτομαι.
Δεν δακρυζω.
Πακεταρω και φευγω...
Και δεν νιωθω και δεν αναπνεω...
Αναισθησια, αυτο χρειαζεται....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2015