Ο Έκτωρ, ο αλέκτωρ

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Ρεμπετιά καμαρωτή......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλες οι καλές πουλάδες μεσ' απ' το κουμάσι,
μπλέξαν μ' άλλα πετεινάρια κι έχουν αποδράσει..
Ο αλέκτωρ,
που τον φωνάζουν Έκτωρ,
ψόφιο "κικιρίκου" βγάζει το πρωί
κι απ' το ζόρι,
το δύσμοιρο κοκόρι,
τα πάρε-δώσε άρχισε, με τη ..στιχουργική !..



Πάνε πια τα μεγαλεία, κείνα κει, τα πρώτα..
Τού 'χει μείνει στο κοτέτσι, μόνο μία κότα,
που τον πρήζει
και τον εσηχτηρίζει:
"-Ρε ψευτο-Καβάφη, ρε παλιοσερσερή,
με στιχάκια
ρε σαχλαμαράκια,
τι μου νταλαβερίζεσαι, δε θά βρεις προκοπή !.."



"..Δεν κοιτάς μες στη ταϊστρα, π' ούτε πέντε κόκκοι
δε μας μείναν από στάρι κι άπο καλαμπόκι..
Ακαμάτη,
που να σου βγει το μάτι,
μάσες ξάπλες τούφες, δώσ' του και ρακή..
Στ' άραλίκι,
για το στιχουργηλίκι..
Ρε μου την εχαντάκωσες την έρμη τη ζωή !.."



Όλ' αυτά τα υπομένει, ααχ το πετεινάρι,
μέχρι νά 'ρθει ο κουρσάρος Χάρος να το πάρει,
για γιουβέτσι,
μεσά απ' τό κοτέτσι,
μέραν αποφράδα και μάλλον Κυριακή..
A ρε Τέχνη,
για τέτοιον καλλιτέχνη,
πώς θα 'πογράψεις άδεια, να μπει μες στο ταψί ;....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2015