Χάρτινο Καράβι

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]
Το βλέμμα διαβάτη σχεδιάζει φυγή
δυό ζάρια κυλούνε
οι κερδοσκόποι του νου
εμπρός στον δρόμο περνούνε
κι από του τοίχου τη ρωγμή
του θρήνου ο απόηχος περνά.

Η χώρα μου μοιάζει παιδί και μπορούσε
να ανήκει σ’ άλλους ουρανούς με των ανέμων τα φτερά
μα στο νερό κολυμπούσε η άναρχη ετούτη στεριά.
Κι η ανάσα του δράκου φωτιά
απ' την όχθη την άλλη οι ορδές των εχθρών
πώς ν’ ακούσω ή να δω όσο οι νεκροί τις ακούνε.

Με κύματα να μετρηθεί, σ' ωκεανούς κοιτούσε
η χώρα μου μοιάζει παιδί και ρωτούσε
με της καρδιάς τις φωνές μοναχά
κι αναμετρήθηκε ξανά.

Του θεού το χέρι μας κρατά σφικτά
κι εκεί βρεθήκαμε μαζί μες σε σκοτάδια αλλόκοτα
αλλοπαρμένοι καιροί
και κρατηθήκαμε μαζί από κατάρτια μυθικά.

Αχ γροθιές παιδικές χτυπάνε στη γη μου
το στερνό αντίο στους ωκεανούς να πονά ο νους
εμπρός στου πολέμου τις αβάσταχτες σιωπές, εμπρός.




Θεοδώρα Μονεμβασίτη
24 Δεκεμβρίου 2015
[I][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-12-2015