Στο Θωμά

Δημιουργός: esperia iris, Μάγδα Δούκα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοιτάζω τα αδεια μου χερια
και τρομαζω...
Πως χασκουν χαρακωμενα,
ρακενδυτα απο αφες!
Τα ανοιγω και τα τελευταια χαδια
πεφτουν στο χωμα....
Κι οπου ακουμπησουν,
φυτρωνουν μικρες αγαπες και θυμιαματα.
-Αστερακι μου!
Ακουω ακαταλυπτες φωνες,
τις ιδιες λεξεις ξανα και ξανα...
Μιλαει ο παγωμενος χρονος,
κοκαλωμενος, αχρηστοςκαι κακος.
Σε ενα ξαφνιασμα του,
γυριζω πισω στη μητρα με κλαμα γοερο.
Απο εκει που ξεκινησαμε οντα ατελη
και πιστεψαμε οτι θα γινουμε ανθρωποι...
Απο εκει που το κενο μας
Πλημμύρισε με "νιωθω" , "αισθανομαι", ειμαι ανθρωπος πια!
-Αστερακι μου!
Τι θελεις εσυ εδω;
Αυτος ο κοσμος ειναι ομορφος, αρκει να τον πεισω να σου μοιασει...
Καπως ετσι χαριστηκαν στο κενο
τα αχρηστα και περιττα.
Καπως ετσι, ο τρομος πισωπατα και το κουραγιο βαζει φωτια...
-Αστερακι μου!
Πολλα ετη φωτος τωρα μακρια
Πιο μονοι απο την ερημια
Πιο αληθινοι απο μια καρδια που χτυπά!
Η αγαπη μονο αγαπη επιστρεφει και δεν ανηκει σε κανεναν πια....!!!!

Μάγδα Δούκα
(Στο Θωμα που καπου στην αθανασια τριγυρνα)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2016