Το σύννεφο της λύπης

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 7.2.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα σύννεφο πέφτει της λύπης,
πάνω απ’ το νυφικό μας κρεβάτι,
όταν μ’ άλλες γυρνάς και μού λείπεις
και να κλείσω, δε γίνεται, μάτι.

(Ρεφρέν)
Κι όλο θέλω, μακριά να σού φύγω,
μέσα σ’ ένα γεμάτο βαγόνι,
που θ’ αδειάσει μετά, λίγο-λίγο
και θα μείνω στο τέρμα του, μόνη.

Μια καταπακτή χάσκει μπροστά μου,
στον αχό της, η σκέψη μου φρίττει,
μού ρουφά τα λυτά τα μαλλιά μου,
σάμπως να με κατάπιε το σπίτι.

(Ρεφρέν)
Κι όλο θέλω, μακριά να σού φύγω,
μέσα σ’ ένα γεμάτο βαγόνι,
που θ’ αδειάσει μετά, λίγο-λίγο
και θα μείνω στο τέρμα του, μόνη.

Ξέρω, πάλι θα χαμογελάσω,
πάλι θα μαγειρέψω για σένα,
μ’ έχεις πιάσει σφιχτά μ’ ένα λάσο,
δεν ελπίζω, πια, θαύμα κανένα.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2016