~* Στου φεγγαριού το ασημί *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Στου φεγγαριού το ασημί, την πούλια χρωματίζεις, ερωτογέννηση της Γης, στιγμές ξεδιπλωμένες, στον άνεμο που ευωδιά και το παράπονο μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Στου φεγγαριού το ασημί *~*
Ποια ώθηση περιστρέφει τη Γη,
γύρο από τον ήλιο ;
Αν δεν είναι η αιώνια έλξη του έρωτα ;
Που έλκει η ζωογόνος λάβα του
κι ανθίζουν οι γαρδένιες στο φως της οικουμένης ;
Ποια χαραυγή ξημέρωσε, με όνειρα,
καινούριο φως τη μέρα ;
Ποια δύναμη ανελέητη,
κρατά τις αποστάσεις, μεταξεί των ανθρώπων ;
Αν δεν είναι ο εγωισμός ;
Που με κρατά μακριά, μα θα στο πω,
πως μου λείπει η παρουσία σου
το χάδι της φωνής σου,
κι ανθίζει η λαχτάρα, στα μάτια σου
σαν τα νυχτολούλουδα, που κοιτούν
το τρεμοπαίγνιδο των άστρων !
Πόσο θα 'θελα να ψηλαφίζω τα χρώματα
που σε ντύνουν, Νεράϊδα της Αυγής
μες τους στροβιλισμούς και τις έλξεις
Ποια φλόγα,
δίνει δύναμη στη ψυχή, να επιμένει ν' αγαπά
δίχως να περιμένει ανταπόδοση
κι αρχίζει η πένα να υμνεί, με κοραλλιού μελάνι,
σ' ανέφελο του κόσμου σου ουρανό
ο ίσκιος να διαλυθεί, της μοναξιάς σημάδι
να 'χεις χαμόγελα ψυχής,
μ' ανέμελο καιρό.
Φίλτρο αδάμαστης τρυφερής αγριότητας,
εσύ, τις σκέψεις της φαντασίας μου
έλκεις
και υποδύεσαι, ρόλους ανεξίτηλους
που δίνουν πόθο αμάραντο, πάθος μου,
μ' ανασαίνεις !
Στου φεγγαριού το ασημί, την πούλια χρωματίζεις
ερωτογέννηση της Γης, στιγμές ξεδιπλωμένες,
στον άνεμο που ευωδιά και το παράπονο μου ...
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2016