Kαταρρέω

Δημιουργός: teo g, TEO GRAMMENOS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φώτα σβησμένα, χείλη σφραγισμένα ..πονάει το αντίο.
Στο τίποτα μένω, τυχαία ανασαίνω ..λυπάμαι για δύο.
Σκιές κυνηγάω, "που να 'σαι ρωτάω" ..καμιά δεν απαντάει.
Στην άσπρη γραμμή, με χίλια η ζωή ..στο γκρεμό πάει.

Θυμάμαι τους όρκους σου και ξεσπάω.
Νιώθω το άρωμά σου και μεθάω.

Μπροστά στης απουσίας σου την δοκιμασία ..καταρρέω.
Και πίνω όλη την πίκρα με μανία ..σε αφασία ..πάλι κλαίω.
Βαρέθηκα να σπάω και τα κομμάτια μου ένα -ένα να μαζεύω.
Βαρέθηκα να πονάω και τον εαυτό μου να κοροιδεύω..
στα "εφήμερα" και στα " ελαττωματικά " ..πάντα με ξοδεύω.

Ρωτάω εμένα, που έκανα λάθος ..ο εαυτος δεν με ξέρει.
Σε "σ'αγαπώ" ξένα, που κατοικεί το πάθος ..στήνω καρτέρι.
"Μου λείπεις" τσαλακωμένα, στο χρόνο πεταμένα ..φωτιά η αληθεία.
Σπίτι γυρνώ αργά , μοιάζει η μοναξιά ..με μπουνιά στα στήθια.
Aπ' το σούρουπο ως την αυγή, παραισθήσεις και οργή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2016