την ύστατη στιγμή

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

για τον πιλότο που χάθηκε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ατέλειωτες στιγμές σε μια μονάχα στριμωχτήκαν
την ύστατη στιγμή`
ξάστεροι ουρανοί στο βλέμμα του
παίζαν κρυφτό και του γελούσαν..

ποιαν αστραπή, ποιας νότας την ηχώ
αναζητούσε στους αιθέρες;
Και το 'νιωθε πως μάχονταν τον ουρανό
με μόνο όπλο τη νυχτιά στα μάτια του
κι ένα καράβι γοργοκίνητο
μες του μυαλού του τα γρανάζια..

Ίσως στα μικράτα του να διάβαζε για ήρωες
που το κακό ολούθε κυνηγούσαν
και με την άδολη ματιά ν' αναζητούσε
το δικό του το κοντάρι
ν' αδημονούσε το δικό του δούρειο ίππο
να μηχανευτεί..

Ίσως την ύστατη στιγμή μάνα να φώναξε
και ν' άδραξε την αντοχή τον ουρανό κοιτώντας
παλεύοντας να δει έστω μια στιγμή
τι να 'ναι πίσω απ' αυτό
που ριζικό ή μοίρα ή θάνατο είπαν..

Κι εγώ που τη ματιά του δεν αντέχω να κοιτάξω
απλώνω τη σιγή να τον τυλίξει με ανάερα φιλιά
απ' της γυναίκας και της μάνας του το στόμα
και μέσα μου στήνει χορό
η ενοχή και η θλίψη
γιατί το νιώθω
πως ό,τι κι αν τώρα πω,
ό,τι κι αν στο χαρτί σμιλέψω,
είμαι μικρή
κι ο λόγος μου
μισός
και μάταιος
και μόνος..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2006