Ασχημοκόριτσο

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάμεσα σε άλλα τα παιδιά που παίζουν
Αυτή μοιάζει με ένα βατραχάκι.
Χωμένο στο βρακάκι το παλιό πουκαμισάκι,
Τα κατσαρά μαλλιά της την απειθαρχία συμβολίζουν,
Το στόμα της μεγάλο, τα δόντια της λοξά,
Και του προσώπου δεν είναι ωραία τα χαρακτηριστικά.
Στα συνομήλικά της, δυο αγοράκια,
Ποδήλατα αγόρασαν οι πατεράδες.
Και πέταξαν τα ξύλινά τους αλογάκια,
Τρέχουν αδιάκοπα, νιώθοντας βασιλιάδες.
Αυτή ξοπίσω τους τρέχει πάνω στο ραβδάκι.
Χαρά του άλλου σαν δική της,
Απ’ την καρδιά της να βγει λαχταράει,
Και το κορίτσι αγαλλιάζει και γελάει
Και η ευτυχία κυριεύει την ύπαρξή της..

Ούτε ίχνος φθόνου, ούτε σκοπό κακό
Ακόμη δε γνωρίζει το πλάσμα αυτό.
Γι’ αυτήν ανύπαρκτο το πονηρό,
Το παν γι’ αυτή ζωηρό, ενώ για κάποιους νεκρό!
Και ούτε θέλω να σκεφτώ πως κάποια στιγμή
Θα ‘ρθει ημέρα, όταν θα κλαίει μα αναφιλητά,
Και η αγάπη θα σχίζει τη ζωή της με τεράστια ρωγμή.
Και καταριόντας τα χαρακτηριστικά της μισητά,
Πιστεύω η καρδιά θα βρίσκει άλλη διαδρομή
Και πλήρως θα γνωρίζει της σεβντάς τα βογκητά.
Πιστεύω πως η φλόγα καθαρή
Εκεί στο βάθος που θερμαίνει και φωτίζει,
Τον πόνο τoν οποιονδήποτε θα λυγίζει
Και θα διαλύσει την πέτρα την πιο σκληρή!
Κι ας μην είναι τα χαρακτηριστικά της αρμονικά
Και δεν έχει με τι να δελεάζει τα αισθήματα τα σαρκικά.
Η παιδική η χάρη της ψυχής της
Διακρίνεται σε κάθε κίνησή της.
Αν είναι έτσι, τότε τι είναι η ομορφιά,
Γιατί ο κόσμος την εγκωμιάζει σαν κάτι θείο;
Είναι καλλίγραμμο αγγείο με έσω το κενό-καλοτυχία,
Ή φλόγα που τρεμοφέγγει μέσα στο αγγείο;

Ν. Ζαμπολότσκι
1955 (2016)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2016