Το Κόλλημα

Δημιουργός: vigiannis, Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκόλλα, λέει το μυαλό,
μη μένεις δίπλα της λεπτό,
μη μένεις κολλημένος.
Σαν ψάρι έξω απ’ το νερό
χωρίς αέρα, σπαρταρώ,
στ’ αγκίστρι της πιασμένος.
Από έρωτα εγκεφαλικό,
χτυπήθηκα και δεν μπορώ,
να γιάνω ο καημένος.

Χοντρό το λούκι που περνώ
κόλλησα, θα στουκάρω.
Δυο μέτρα πριν απ’ τον γκρεμό
έτοιμος να σαλτάρω.
Το πιο σκληρό ναρκωτικό,
το κόλλημα με σένα.
Τα λάθη μου δεν τα χρωστώ,
τα ξόφλησα ένα-ένα.
Με στέγνωσε, με έλειωσε,
στο αίμα το φαρμάκι.
Μέσα μου ψάχνω να τη βρω,
ψάχνω για μια Ιθάκη.

Κίρκη, Σαλώμη, Δαλιδά,
δώστε μου πίσω τα μαλλιά,
τη δύναμη, τα λογικά,
να φύγω, να αποδράσω.
Δεμένος πάνω στον ιστό,
κλείνω τα αυτιά μου στον αυλό,
δεν πρέπει πίσω μου και δω,
πρέπει να σε ξεχάσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2016