Πώς μπορώ;

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Παλιό, αγαπημένο και αφιερωμένο!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Πως μπορώ;

~~~~



Μισώ από ζήλια τον έρωτα που χάθηκε
χρόνια που φύγαν και δε θα τα γυρίσω
λέξεις που έσβησαν για πάντα το χρόνο
από της μνήμης τις αιώνιες αποθήκες

στημένος πάνω σ’ ένα άτι τροχοφόρο
κοιτάζω γύρω μου πως χάθηκε η αγάπη
κι ένα φιλί προσμένω ακόμα να μου τάξει
εκείνη η γνώριμη, η αθώα, περσινή μου αγάπη

στερνά βαδίζω με σκυμμένο το κεφάλι
κλείνω τα μάτια σ’ αγκαλιές και περιπτύξεις
ίσως και τώρα αν θα μπορούσες να μ’ αγγίξεις
ποτέ δε θα ’νιωθες ξανά το στοργικό μου χάδι

φεύγει το βράδυ, αλλάζει η μέρα, πάλι και πάλι
γλυκό μου κόκκινο κρασί στο προσκεφάλι
και μ’ εξαγνίζουν οι ουσίες που πεθαίνουν
ζητά η ψυχή να βρει γιατρειά και τα μάτια βαραίνουν

κι αν απομείνω σε μι’ άκρη τι να βρω
πώς ν’ αγαπήσω τώρα τ’ άλλο μου μισό;

όπα, σαν κάτι γίνεται εδώ, ξυπνά η φωνή
«σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ έρωτά μου, ζωή μου»
μα ποτέ δε θ’ ακούσεις τέτοια λόγια να πω

λεπτοδείκτες θα γίνουν σε σκάρτα ρολόγια
φίλησέ με κι απόψε σαν αγέρι και πες μου
τι να πεις, τι να πω στον καιρό που πεθαίνουν;

σε μισώ από ζήλια σαν ποτέ δε θα σ’ έχω
αγκαλιά να σε παίρνω να πηγαίνω ταξίδια
κλείσ’ τα μάτια και κοίτα το σκοτάδι παντού
έτσι ειν’ η ζωή μου η μυρωδιά του καπνού

φίλους έχω τα στριφτά μου, το ράδιο να παίζει
ένα πένθιμο βαλς για καρδιές που πονούνε
πώς μπορώ άλλο να ζήσω τι μπορώ άλλο να πω;

πώς μπορώ να μεθύσω απ’ το βλέμμα σου τ’ άγιο
πώς μπορώ να κοιτάζω το άδειο δωμάτιο
και παντού να απλώνει το φως να μου λέει καληνύχτα;

πώς μπορώ έτσι χρόνια και χρόνια ν’ αντέχω
περιμένοντας τ’ άλλο μισό
πώς μπορώ;


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2006