Αιχμαλωτίστηκα

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Ένα ποίημα για όσους νόμιζαν ότι αγάπησαν, αλλά στην πραγματικότητα ξεγελούσαν τους εαυτούς τους με αυταπάτες!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αιχμαλωτίστηκα στα δίχτυα του ανέμου
Αιχμαλωτίστηκα στον πόνο του πολέμου
Αιχμαλωτίστηκα εκεί που δεν πρέπει
Αιχμαλωτίστηκα και τώρα είναι πια αργά

Πονάω και ζηλεύω αυτούς που ελεύθεροι ζουν
Κλαίω και σφαδάζω από πόνους που μέσα μου χρόνια κατοικούν
Σαράκι που χρόνια με τρώει η επιθυμία να αγαπηθώ
Σε τρελού έρωτα μονοπάτια να οδηγηθώ

Αιχμαλωτίστηκα στην πνοή ενός φιλιού
Αιχμαλωτίστηκα στα λόγια ενός παιδιού
Παιδιού που ανώριμα με εκμεταλλεύτηκε φριχτά
Και μ' άφησε μισοπεθαμένη στου ωκεανού τα ανοιχτά

Αιχμαλωτίστηκα στο άγγιγμα της ψεύτικης αγάπης
Αιχμαλωτίστηκα και έκλαψα μα δεν θέλω να το μάθεις
Ένιωσα μόνη και έρημη σαν βράχος στο γκρεμό
Και τώρα φυλακίστηκα σ' ένα κελί μουντό

Τα κλειδιά του κελιού ψάχνω μάταια να βρω
Μόνη τώρα στου παράδεισου τις πύλες προσμένω κάποιον περαστικό
Να μ' αποφυλακίσει και την αγάπη να μου χαρίσει
Σ' αγάπη που στερήθηκα να με αιχμαλωτίσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2006