Μοναξιά - Μέρος Ιιι

Δημιουργός: MaryVeg, Mary Loukιsa

«Από όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά, πειράζει να εξαιρέσουμε την Μοναξιά;» Ντίνος Χριστιανόπουλος, 1931, Ποιητής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καμιά φορά, η Μοναξιά, ξυπνά με πρωινή ναυτία και πονόκοιλους.
Ξερνά τα σωθικά της στα πατώματα, κι έπειτα τρώει βουλιμικά ό,τι απέμεινε μες το ψυγείο.
Άλλοτε την συντροφεύει ο πονοκέφαλος, και άλλοτε η απουσία του συντρόφου της.
Καμιά φορά, δυο κόκκινες γραμμές και μια απόγνωση.
Κρεμιέται από τηλέφωνα, μπας και ακούσει ένα «Ησύχασε! Όλα καλά θα πάνε».
Κι όμως, η Μοναξιά το έχει μάθει το παιχνίδι.
Να δεις που πάλι θα τη σκαπουλάρει.
Κι εκείνος ο μαλάκας που την γκάστρωσε,
θα την πληρώσει μερικά ευρώ και θα το βάλει αλλού το πουλί του μεθαύριο…
Κι αυτή, επτά η ώρα το πρωί της επομένης,
θα υπογράφει, με χέρια τρεμάμενα, ένα χαρτί αποποίησης ευθυνών σε περίπτωση λάθους.
Η Μοναξιά… Η λευκή νοσοκομειακή ποδιά και ο διάδρομος που οδηγεί στο σφαγείο.
Η σιωπηλή κραυγή στο παγωμένο χειρουργικό κρεβάτι.
Η συντροφιά της απόγνωσης και του πόνου.
Την βλέπεις, σαν συνέρχεται απ την νάρκωση, να ρίχνει μπουνιές στον τοίχο και να ουρλιάζει.
Την βλέπεις να μαζεύει τα κομμάτια της,
να ντύνει το σφαγμένο της κορμί και να ξεχύνεται μονάχη προς το άγνωστο.
Η Μοναξιά, η γυναίκα όπου πίστεψε στα θέλω του συντρόφου της.
Η κοροϊδία αυτού και η καταδίκη της να διαπράξει φόνο.
Άλλοτε την βλέπεις να χαζεύει τα παιδιά των άλλων γεμάτη θλίψη,
κι άλλοτε, ανίκανη στο να ξεσπάσει, να ανάβει τσιγάρο. Κι έπειτα το επόμενο.
Η Μοναξιά…
Το άδειο πακέτο, το ξέχειλο από γόπες τασάκι και τα αδειανό μπουκάλι στο πάτωμα.
Καμιά φορά, χτυπάει το τηλέφωνο.
Καμιά φορά, τυχαίνει να ναι εκείνος στην άλλη γραμμή και να ρωτά:
– Τι κάνεις;
–Κάνει μοναξιά απόψε, αγάπη μου. Πέσε κοιμήσου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2016