~* Λαθραίο λιμάνι *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Δεν επιμένω, σε άγονη τύχη δεν περιμένω, το γυρισμό, είσαι το είδωλο και μια καμπύλη, σ' ουράνιο τόξο, χρώμα βουβό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. . *~* Λαθραίο λιμάνι *~*
Στη χαλασμένη σιωπή φυσά ανάποδα
και ήμουν άνεμος, μικρό αγέρι
κι ήμουν της θάλασσας, ένα φτερό
είδα τον ήλιο κι εσέν' αστέρι
και τώρα ψάχνω, για ουρανό.
Πήρα το ψέμα σου μες στη ζωή μου
κι είδα τ' αντικρύ σου, σε φάλτσο καιρό
είπες απέναντι θα περιμένεις
κι εγώ σε πίστεψα, σε ρόλο κενό ...
Δεν επιμένω, σε άγονη τύχη
δεν περιμένω, το γυρισμό,
είσαι το είδωλο και μια καμπύλη
σ' ουράνιο τόξο, χρώμα βουβό.
Με άπειθα λόγια, φορούσες πέπλο
και μ' ένα σκήπτρο, ρόπτρο σαθρό
μου κανες γιάνεμα, μελαγχολίας
πίσω απ' το σύννεφο, να ξεψυχώ.
Βαρούν σινιάλο και ποιος ν' ακούσει
ποιος να πιστέψει, φεγγάρι χλομό,
μια βάρκα ψαρεύει, ψυχές στ' ακρογιάλι
Τι κι αν ουρλιάζω, κορμάκι νεκρό ...
Χάνεται φεύγει, σε "λαθραίο λιμάνι"
βαρκάρης με μάσκα και μαύρο μαντό,
ληλάντια τούμπανα, βαρούσαν οι γύφτοι
και που ν' ακούσεις, το φονικό ?
Αχτίδες που καίνε κι άνεμος στείρος
κι εσύ κορδώνεις, μες στο χορό
του ασυνείδητου, υιοθέτησες ύφος
κι αμφιβολίας, φειδωλό οπαδό ...
. . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2016