Δύσκολοι Ανθρώποι... / Είπες..(μεν.. αλλά...)

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλησπέρα στιχοοικογένεια ! - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δύσκολοι Ανθρώποι...

Την ώρα που κοιμούνται οι πολλοί
Ξυπνάνε οι πιο δύσκολοι Ανθρώποι
.. Εκείνοι που στερούνται το φιλί
.. Εκείνοι που τσακίζουνε οι κόποι...

Την ώρα που τελειώνει η αντοχή
Το σώμα κι η ψυχή χαροπαλεύουν
Μα μένει μια κρυστάλλινη σιωπή
Για κείνους που στον Έρωτα πιστεύουν...

Τα λόγια απ' τα μάτια τα θολά
Κυλάνε στο χαρτί με κάθε δάκρυ
Την ώρα αυτή η καρδιά μόνο μιλά
.. Αγρίμι η μοναξιά.. στου νου την άκρη...

Μα ξέπνοη σαν έρθει η αυγή
Τυλίγονται στο πιο φριχτό σκοτάδι
.. Κι ας ξέρουνε Αγάπη τί θα πει
Δεν ξέρουν τί θα πει.. ωραίο βράδυ...



18-10-2016

--------------------------------------------------------------------------
Είπες...

Είπες ψηλά στον ουρανό πως θα με πας
Για να ζηλεύουνε τη λάμψη μου τ' αστέρια
Και το φεγγάρι.. σαν θωρρεί πως μ' αγαπάς
Θα με κοιμίζει σαν μωρό.. σ' αυγής νυχτέρια...

Είπες την γης πως θα οργώσεις μοναχός
Και θα την σπείρεις ηλιοτρόπια και κρίνα
Για να σωπάσει του καημού μου ο αχός
Άγρια αγκάθια μην τρυπούν τ' άγιο μου βήμα...

Είπες της θάλασσας θα δώσεις διαταγή
Να γαληνέψει μονομιάς κάθε της κύμα
Να κολυμπώ μες στη γαλάζια ηδονή
Σαν το δελφίνι τ' αργυρό.. μ' ανθρώπου σχήμα...
...

Είπες ακόμη.. πως αν κάτι σ' αρνηθούν
Απ' όσα πρόσταξες στο διάβα μου να γένουν
Άλλους πλανήτες θα μου βρεις.. να με δεχθούν
Στην Ευτυχία μοναχά να με πηγαίνουν...




24-7-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2016