Νιάτα που φύγατε

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με αποφεύγεις, μνήμη μου φεύγεις
ζητάς τη νιότη μου σ' απόκοσμο σκοτάδι
ψάχνεις, γυρεύεις, εκεί οδεύεις
για να την έβρεις να της δώσεις ένα χάδι

οι αναμνήσεις μας, σα φτερουγίσματα
διαβατάρικων πουλιών που ταξιδεύουν
όταν προστίθενται, δίνουν αθροίσματα
που τη ζωή μας ξεγελούν και την ξοδεύουν

μνήμη μου γρίκα, ζήσης μου προίκα
βλέπω να σώνεται του βίου μου το λάδι
νιάτα γυρεύω, οϊμέ τα βρήκα
παροπλισμένα και θαμμένα μες το βράδυ

οι αναμνήσεις μας, σα τιτιβίσματα
που ώτα ευήκοα ζητάνε και γυρεύουν
να τις ακούσουν, μα κάνουν πείσματα
στο αγέρι χάνονται μαζί του ταξιδεύουν

σε αποφεύγω, με αποφεύγεις
νιάτα και μνήμες πόσο γρήγορα γερνάνε
ζωή που φεύγεις, νιάτα γυρεύεις
μα εκείνα φεύγουνε και πίσω δε γυρνάνε

νιάτα μου όμορφα, νιάτα μου λεύθερα
στο κρύο βράδυ, στα σκοτάδια χρόνια ζείτε
νιάτα του ιδρώτα μου, μιλήστε ελεύθερα
και τον αβάσταχτό σας πόνο τώρα πείτε

χαρές που ζήσατε και όσα χτίσατε
που με οδηγήσατε σε ανέφελο ουρανό
μα όταν φύγατε, μόνο μ' αφήσατε
αλλοτριωμένο, κυρτωμένο και ρικνό

γρήγορα φύγαν, άχου πως φύγαν
μ' εγκαταλείψαν και στα τάρταρα με ρίξαν
τα νιάτα λείψαν και με συνθλίψαν
κέρβερου γλώσσες με τα δόντια του που τρίξαν

τι κι αν παντρεύτηκα, χυμούς κι αν γεύτηκα
και διαρκώς τον εαυτό μου μακαρίζω
τι κι αν με υπόληψη στην κόμη στέφτηκα
νιάτα γυρίστε και τον πλούτο μου χαρίζω

μα τα παιδιά μου που 'ναι η σοδειά μου
χαμένη νιότη μου για σένα δε τ' αφήνω
και ας γερνάω, νέα η καρδιά μου
το διάπυρο αίμα της εις την υγειά τους πίνω

νιάτα σα θρέψουν, καρπούς θα δρέψουν
και η καρδιά μου στην καρδιά τους θα μιλάει
και σ' αποθάνω και με κηδέψουν
μες τις καρδιές τους η ροή της θα κυλάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2016