O χάρτης της ψυχής μου---

Δημιουργός: Νέτα-σκέτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιος είπε πως, οι άνθρωποι μοιάζουν στην εποχή τους.
Το βρίσκω πολύ σοφό.
Έτσι νομίζω και το τοπίο που γεννηθήκαμε,
σφυρηλατεί την ψυχή μας.
Κάθομαι στο μπαλκόνι μου σε μια γωνιά της Μάνης.
Η ματιά μου όπου απλώνεται ,συναντά πέτρες και άγρια ,γυμνά βουνά.
Τα πρόσωπα των ανθρώπων ανεμοδαρμένα και χαρακωμένα,
από έναν ήλιο πυρκαγιά.
Μοιάζουν με το ξερό χώμα του τόπου τους, που είναι πάντα διψασμένο.
Το νερό σ' αυτόν τον τόπο είναι λίγο, μα η ανάγκη περίσσια.
Εδώ ο αγώνας για την επιβίωση είναι καθημερινός,
δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωση.
Τα λόγια που βγαίνουν απ' τα χείλη των ανθρώπων, είναι
κουρασμένα και στιφά , σαν τα αγριοστάφυλλα, που δεν μεστώνουν ποτέ.
Ως και το κελάδημα των πουλιών, είναι λιτό.
Παλεύουν και αυτά με την ανάγκη.
Το φαγητό ,σε αυτό το άγονο μέρος δεν περισσεύει ούτε και για αυτά.
Έτσι νιώθω και την ψυχή μου.Σαν ένα κομμάτι αυτού του τόπου.
Κακοτράχαλη, που την γλυκαίνει κάποια μικρή πηγή, που
ξεφυτρώνει από κάπου, όπως μια όαση στην έρημο.
Σκύβω τότε και πίνω- πίνω ,ώσπου να ξεδιψάσω.
Έπειτα γεμίζω το παγούρι μου. Άλλωστε το έχει πει κι ο ποιητής.
Πάρε μαζί σου μπόλικο νερό , προβλέπεται μεγάλη ξηρασία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2016