Η φεγγαριασμένη

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λειψή γυναίκα, μοναχιά
με ξέπλεκα, λιτά μαλλιά
και βλέμμα απλανές
βαδίζεις και παραμιλάς
με λόγια ακατάληπτα
χαμένη στις φωνές.

Στους ήχους τους παράταιρους
στις θύμησες που οχλαγωγούν
μυαλό ημιθανές.
Τ' άσπρα πουλιά σού κελαηδούν
τ' άστρα οι ουρανοί τους τ' αγαπούν
μα οι αγκάλες σου ορφανές.

Συνάνθρωπέ μου στέναξες
δάκρυσες κ' οι σταλαματιές
θυμίζουν καταρράκτη.
Με ορμή ξεχύνονται, ακουμπούν
τις παρειές σου, πριν να μπουν
στης γειτονιάς τ' αδράχτι.

Γνέθει για σένα λησμονιές
και υφαίνει τη μουτσούνα της
με άσπλαχνους οδόντες
κι όταν σιμώνεις στις γωνιές
σε κατατρύχουν "βελονιές"
νιώθεις μπηχτές και σπόντες.

Υποκρισία που φορά
η κουτσομπόλα γειτονιά
κι όλα τα καρναβάλια
κάθε σου βήμα Γολγοθάς
καρφί η χλεύη, σε τρυπά
δεν ειν' για σε τα βάγια.

Στο γαϊτανάκι της ζωής
σκώπτεις επά στο στύλο ημάς
και περιστρέφεται ο ιμάς
η Γη τρελό χαλί μας
ντύθηκες την "αγάπη" μας
αλί και τρισαλί μας.

Ζουρλή ο λαός αποκριά
μα η λογική της ωχριά
μπροστά στην ξύπνια σου χροιά
και στ' άραχλο το χάλι μας
κι αν τρώμε ψευτιές της Χαλιμάς
τ' αξίζουμε, χαλάλι μας.


21/11/2016


ιμάς= η λουρίδα (εν προκειμένω, η έγχρωμη λουρίδα που είναι
προσαρμοσμένη μαζί με τις υπόλοιπες στο γαϊτανάκι)

σκώπτω= χλευάζω, σατιρίζω, περιπαίζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2016